Untitled - Acehbooks.org

— 145 —
vecht, den 13 den November, werden 200 stukken geschut en
veel levensmiddelen buitgemaakt.
Samarang was nu ontzet, daar de Soesoehoenan, die de
zaken een ongunstigen keer zag nemen, den Rijksbestuurder onderhandelingen
liet aanknoopen met Verijssel. Doch het
gedrag van den Rijksbestuurder bleef dubbelzinnig, daar hij
de Ghineezen ongehinderd oostwaarts liet aftrekken; op het
einde van 1741 keerde hij naar Kartasoera terug. De Regeering
bleef den Soesoehoenan wantrouwen, te meer daar
de Regenten van Pati en Grobogan met den vijand heulden.
Om nu haar vertrouwen te herwinnen, zond de Soesoehoenan
in het volgende jaar de gevangenen van het fort te Kartasoera
naar Samarang terug en vaardigde een besluit uit
waarbij aan alle Regenten verboden werd, de Ghineezen te
ondersteunen. Maar daardoor wikkelde hij zich in nieuwe
moeilijkheden, want nu verklaarden de Chineezen Pakoe
Boewana vervallen van den troon en riepen een kleinzoon
van den naar Ceijlon verbannen Adipati Anom, Mas Grendi,
tot Soesoehoenan uit; deze nam den naam aan van Amangkoerat.
Pakoe Boewana ontvluchtte zijne hofstad met zijn
gezin, den kapitein Von Hohendorff en den vaandrig Hogewitz,
welke als gecomitteerden der Regeering naar Kartasoera
gezonden waren om over den vrede te onderhandelen.
De commissaris Verijssel stelde den Soesoehoenan voor om
naar Samarang te komen, hetgeen deze wel van de hand
wees, maar daarentegen zond hij Von Hohendorff naar Samarang
om de ondersteuning der Compagnie te verzoeken,
tegen afstand der strandgewesten en de toezegging van het
recht om een rijksbestuurder te kiezen.
Terwijl deze onderhandelingen plaats hadden, deed Tjakra-di-Ningrat
een inval in Mataram en maakte zich meester
van Kartasoera. Dit maakte aan de weifeling der Regeering
een einde; zij gelastte den bevelhebber Steijnmetz naar Kartasoera
op te rukken. Den 20 s,on December 1742 rukten de Com-
10