Fiatal Szlavisták Budapesti Nemzetközi Konferenciája I.

100
to jedynie sen. Tutaj objawienie nie kończy się tylko na studium, jest to wtajemniczenie dotyczące całego życia i świata, jakie
napotyka tylko wybranych. Dlatego zapisane studium różni się aż tak bardzo od tego, które Konrad ma w głowie na jawie, jest
to dzieło wewnętrzne, podświadome, istotniejsze. Przez podświadomość ma się objawić to, co naprawdę ważne. Sen jest
bardziej znaczący niż jawa, typowa wypowiedź twórczości Krystiana Lupa. Dla reżysera najważniejsze rzeczy znajdują się na
peryferiach tego co opisywalne, widzialne. To jest powodem, dlaczego Lupa osadza studium w śnie. Jest to studium o prawie
niewidzialnych, ale i tak egzystujących dźwiękach (zob. Schorlemmer 2003: 107). W śnie Konrada odbija się sen Lupy, który
dotyczy twórczości artystycznej, mimo że Lupa spostrzega się zupełnie inaczej, niż Konrad (zob. Schorlemmer 2003: 107).
Ta scena jest sercem przedstawienia i umożliwia łatwiejszą interpretację reszty sztuki, poprzez następującą cechę:
>>Zbiera rozproszone w innych scenach obrazy, motywy i symbole, ale także promieniuje na cały spektakl,
narzucając mu tym samym kolistą kompoyzcję, formę rozety.