Zeszyt naukowy - całość - Wydział ZarzÄ dzania i Ekonomiki Usług

Strategie marek w agrobiznesie 345stwa zostały wykonane zbiorcze zestawienia opisujące specyficzne strategiemarek wraz z podaniem przykładów ich wykorzystania w praktyce agrobiznesu.Agrobiznes naleŜy postrzegać jako sektor gospodarki narodowej związanyz produkcją i dystrybucją Ŝywności oraz branŜami wspomagającymi. W tymrozumieniu agrobiznesu znajdą się tutaj przede wszystkim gospodarstwa produkującesurowce rolne, podmioty skupujące płody rolne, przedsiębiorstwa przetwórstwaspoŜywczego, podmioty świadczące usługi gastronomiczne oraz jednostkihandlujące Ŝywnością. Poza tym w szerszym ujęciu do tego sektora zaliczyćmoŜna przedsiębiorstwa i instytucje obsługujące wymienione wcześniejpodmioty (np. produkcja i handel chemią rolną i spoŜywczą, specjalistycznedoradztwo).Strategie marek zostały podzielone na trzy grupy, a czynnikami róŜnicującymibyły: właściciel marki, produkty lub ich grupy oraz sposób pozycjonowaniaproduktów na rynku. W kaŜdej grupie przedstawiono szczegółowe strategieoraz przypisano do nich konkretne przykłady z praktyki gospodarczej. Efektytych czynności zostały przedstawione w tabelach 1 i 2.W tabeli 1 przedstawiono opisy strategii marek związanych z właścicielemmarki oraz produktami lub ich grupami. W ramach pierwszej grupy wyszczególniononastępujące typy strategii: marka producenta (wytwórcy), marka pośrednika(firmy handlowej). W grupie strategii marek związanych ze specyficznymiproduktami lub ich grupami wyróŜniono: markę indywidualną, markęzbiorową (rodzinną), markę kombinowaną (podwójnego markowania) orazmarkę linii produktowej.Tabela 1Strategie marek związane z właścicielem marki oraz produktami lub ich grupami(na przykładzie sektora agrobiznesu)Lp. Typ strategii Opis strategii1 Marka producenta(wytwórcy)2 Marka pośrednika(firmy handlowej)Strategie związane z właścicielem markiWytwórca zarówno nadaje ją swoim produktomi korzysta z niej podczas komunikacji z nabywcami,ponosząc koszty jej budowania i promowaniaoraz ryzyka, jak i czerpie korzyści zestosowania jej podczas sprzedaŜyMarkę nadaje pośrednik handlowy (najczęściejwłaściciel sieci) niezaleŜnie od miejsca w łańcuchudystrybucji i ponosi koszty jej budowaniai promowania. Podstawą jest tutaj anonimowośćproducenta – wytwórcy. Handlowiec korzystaz tej strategii, aby wzmocnić swoją pozycjęw negocjacjach z producentami, a w efekciepodporządkować ich sobiePrzykłady zastosowaniaMrózBakomaLubellaKotlinSieć Tesco (TescoValue)Sieć Makro Cash andCarry (Aro)Sieć Intermarche(Selection)Sieć Jeronimo MartinsDystr. (Biedronka)