Rexhep Qosja PANTEONI I RRALLUAR - Syri 3

BREDHJE RINORE
Është e sigurtë se ne shqiptarët nuk kemi pasur kurrë
më tepër vjershëtorë dhe vargënues se në këto ditët tona
të përshkuara edhe prej përpjekjesh të shquara letrare po
edhe prej një prodhimi shpesh jo aqë kualitativ letrar.
Kur e shikon prodhimtarinë letrare dhe bën krahasimin e
veprave të botuara në poezi dhe të atyre në prozë nxjerr
përfundimin e padëshiruar se ndjenjat tona disi ia kanë
zënë frymën mendjes sonë. Pa marrë parasysh se sa është
kjo koha jonë një kohë aqë e përshtatshme për një prodhim
ashtu të madh në vargje, se sa është kohë e përshtatshme
për një ndjenjë aqë të zgjuar lirike, ne kemi gjithnjë e më
shumë shkrimtarë të cilët e shohin të nevojshme t'i përjetësojnë
në vargje hallet dhe gëzimet e veta më shpesh se
hallet dhe gëzimet e shoqërisë. Është pakëz e papritur që
në këtë shekull të progresit dhe prioritetit të pamohuar
të shkencës, teknikës dhe gjykimit intelektual, shkrimtarët
e shohin të nevojshme dhe të arësyeshme t'i drejtohen aqë
shpesh vetëm ndjenjës në vend se ndjenjës bashkë me arësyen
dhe intelektin njerëzor.
Ndoshta vetëm edhe në kohën e Rilindjes sonë kombëtare
— në kohën që i pararendte fitimit të pavarësisë,
dhe në dy dhetëvjetëshat e pastajmë kemi pasur kaq
shumë vjershëtorë si tani. Po, megjithatë, siç kanë dalë
8 Panteoni i rralluar 113