Rexhep Qosja PANTEONI I RRALLUAR - Syri 3

KRITIKA PA ESTETIKË
Në qoftë se nuk mund të thuhet se është kritik me ndikim
të madh dhe frytdhënës në rrjedhat e sotme mjaft të
degëzuara të letërsisë shqipe, sigurisht se do të mund të
thuhet se tani për tani Razi Brahimi është njëri prej kritikëve
më produktiv dhe akoma të lexuar shqiptar, shkrimet
e të cilit janë botuar në vëllime të veçanta duke filluar prej
vitit 1960 kur përmbledhje të shkrimeve kritike edhe nuk
kishte në letërsinë tonë. Bibliografia e gjertanishme dëshmon
se kërshëria e tij studjuese është mjaft e gjithanshme dhe,
në pikëpamje të viteve letrarë, që ua kushton interisimin
e vet, mjaft e gjerë: ai mirret, gati se, me të njëjtin sukses
dhe të njëjtën kompetencë si me letërsinë e sotme, ashtu edhe
me letërsinë e paraluftës, megjithëse me të parën më shpesh
dhe më me përkushtim se me të dytën, mandej me prozën,
me poezinë, me disa probleme të veçanta të letërsisë së sotme
shqipe e, ndonjëherë, edhe me disa probleme të veçanta të
letërsisë në përgjithësi. Në të njëjtën kohë për të mund të
thuhet se është njeri prej kritikëve të paktë shqiptarë, që
aktivitetin e vet si studjues i letërsisë e shpreh përmes
formave të ndryshme të kritikës sikundër janë reçensioni,
artikulli, vështrimi, eseu, trajtesa, studimi eseistik, kurse
monografia është akoma i vetmi lloj i kritikës, të cilin nuk
e ka provuar. Megjithëse mirret edhe me krijimtarinë ima-
213