Rexhep Qosja PANTEONI I RRALLUAR - Syri 3

ANATOMIA E PROVINCIALIZMIT
Të gjithë njerëzit lindin si provincialistë, sepse lindin
në një provincë të caktuar, por shumica prej tyre bëhen
dikur të vetëdijshëm se rastësisht do të mund të kishin
parë dritën për herë të parë edhe në ndonjë provincë tjetër.
Të gjithë njerëzit i kalojnë vitet e fëmijërisë si provincialistë,
por shumica prej tyre vdesin me iluzionin fisnik
se nuk kanë mbetur vetëm bij të provincës së tyre.
Është fare e kuptueshme dhe e natyrshme që fëmija
i moshës parashkollore të mendojë se krejt botën e përbëjnë
nëna, baba, vëllazërit, motrat, oborri i shtëpisë dhe
mahalla, në të cilën luajnë me moshatarët e tyre ashtu siç
është fare e kuptueshme dhe e natyrshme që fëmija i moshës
shkollore të mendojë se krejt botën e përmbajnë nëna,
baba, vëllezërit, motrat, shokët dhe shoqet e shkollës,
mësuesit, mahalla, fshati, qyteza apo qyteti, nëpër të cilët
dalin me prindërit apo moshatarët. Më vonë, kur në pasqyrë
të kërkojnë provën e personalitetit të vet, djali apo
vasha do të mësojnë se bota është diçka më e madhe se
vendlindja dhe me buzëqeshjen e habisë e përkujtojnë
naivitetin e miturisë së tyre. Me formimin e bindjeve
etike, morale, ideologjike, politike dhe filosofike
njeriu mëson, njëkohësisht, se të gjithë njerëzit e gjakut
dhe të gjuhës së tij i ka vëllezër e motra dhe bindet se ka
29