Rexhep Qosja PANTEONI I RRALLUAR - Syri 3

është poet të cilin e tërheq në radhë të parë bukuria e natyrës,
prandaj ngado shkon, si në vendlindje, ashtu edhe
në shpatijet e Gorenjskës, ai e percepton më së pari bukurinë
e saj. Fauna dhe flora e tërheqin interesimin e tij dhe e
gozhdojnë për vete shikimin e tij. Edhe pse e shikon natyrën
me sytë e dashnorit, ai nuk shkruan vargje thjesht deskriptive.
Ashtu si në vjershën e lezeçme Liqeni, edhe shumë
impresione të tij nga vrojtimet e natyrës, rëndom, përfundojnë
me një refleks të caktuar emocional dhe kuptimor:
Hana nxuer vetullën e artë
Mbi bredhat krushq-memecë
Vashës ja veshi fustanin e epshit
Gjijt — puthën andrrat e vetmisë . . .
Janë, gjithashtu, interesante edhe nuancat që i vëren ai në
shoqërinë bashkëkohore, në sjelljet dhe mendimet e njerëzve.
Si poet i ndjenjës së butë dhe i shprehjes së matur,
Rifat Kukaj i sheh më shumë nuancat se sa ndryshimet e
prera, dhe ky është një element tjetër që e dëshmon prirjen
e tij që të mos dalë në skajet e ndjenjës, mendimit apo të
shprehjes. Edhe në këtë mes, ndërkaq, vjen në shprehje ai
afiniteti i tij që ta shohë sipërfaqen, si, për shembëll, në vjershën
Vendlindja:
Nadjeve ndo'i hoxhë i mykun
Tue krue mjekrrën pëshpëritë
Me psherëtimë emnin e profetit. . .
Nadjeve profesori lidh kravatën
Dhe niset kah kopshti
Me bilbila të shkruem
Që cicërojnë emnin e Leninit . . .
Vjershat çfarë janë Liqeni, Plazha e vetmueme, Vendlindja,
Rrëfimi dhe Nga Gorenjska janë vjershat më të mira të kësaj
përmbledhje pikërisht pse në to është manifestuar ajo prirja
e Rifat Kukajt që t'i shprehë lehtë e spontanisht përjetimet
dhe vrojtimet e veta optimiste. Këtu do të hynte edhe njëra
prej vjershave më të bukura të përmbledhjes, Voglushi në
148