Rexhep Qosja PANTEONI I RRALLUAR - Syri 3

e dashurisë e urrejtjes vetëm
e ti shumë po kërkon prej meje
e pak po më ep jeta ime
(Vetëm ose Hamlet i sëmurë)
ndërsa shembëll i shndërrimit të tyre në lojë eufonike janë
vargjet:
e shiu ka rënë Shiu rënë ka
e shiu ka rënë currjel o zot o djall
e bota rreth boshtit të vet
është sjellë është sjellë
Medet
(Bota është sjellë)
Shihet qartë se përsëritja e bukur e vargut të parafundit
kryen funksionin e intensifikimit poetik emocional, kurse
përsëritja e vargut të parë, e rënduar me përsëritjen e vargut
të dytë, është një lojë e bukur tingujsh pa të cilën figura
do të ishte më modeste, por poetikisht më e kondenzuar.
Në të vërtetë një teknikë të tillë të shprehjes poetike, Ali
Podrimja e ka huajtur, por duke mos qenë në gjendje ta
asimilojë sa duhet, e ka shndërruar në manierë, gati epigoniste.
Në qoftë se lihen anash të metat e tilla, atëherë duhet
të theksohet se janë më të mëdha vlerat e vargut të Ali
Podrimjes. Në vjershat e tij, nëpër të cilat ka aq shumë kontraste
të bukura („pas njëmijë vjetësh para një milion vjetësh",
„o djall o zot", e të tjera), bien në sy shprehjet e bukura
metaforike që, shpesh, si bazë e vargut tërësisht, janë
të zgjedhura, të kërkuara e jo të hudhura në poezinë prej
turrit të parë. Po, sikundër edhe kontrastet, ashtu edhe
disa prej metaforave të tij, ndërkaq, janë të zbuluara përmes
ndikimesh. Ali Podrimja di të thotë se njeriu i flet
lumit „në veshin guaskë", se „mija zogj fluturonin n'hava
prej kokës së tij", se koka e tij është „shpellë ëndrrash".
Në vizionin e tij „nata ka kafshuar veten në thembër",
kurse „gusha e agimit gjak pikon". Duke kaluar kështu
prej kohës së shkuar në kohën e tanishme, ai di ta zgjasë
dhe ta afrojë vizionin e përfytyrimeve të tij poetike. Shpreh-
128