Rexhep Qosja PANTEONI I RRALLUAR - Syri 3

prirja e poetit që dëshiron dhe është në gjendje të thellohet
në meditime. Pavarësisht prej intonacionit nganjëherë patetik
të disa vjershave atij, të shumtën e herave, i shkon
përdore t'i stisë ndjenjat dhe idetë e veta brenda një strukture
lirike. Shprehja e tij e qartë metaforike nuk reduktohet
asociativisht gati asnjëherë vetëm me një drejtim, po
degëzohet në drejtime të ndryshme.
Që të kuptohet simbolika e tërësisë së kësaj përmbledhje
duhet më së pari të shpjegohet simboli tradicional
Sampo. Sampo është një kështjellë — mulli, e ruajtur si
simbol në gojëdhënën nordike, ashtu siç është Rozafati ynë,
një kështjellë që ,megjithë sulmet e mëdha mbi muret e saj,
ka qëndruar prore e pamposhtur. Sampoja e Ali Podrimes
sikur simbolizon një kolektivitet, një popull, një rrugë historike
të këtij populli. Mbasi të depërtojmë brenda mureve
të kësaj kështjelle dhe të shohim se cilët janë banorët e saj,
cili është fati i tyre historik, mbasi ta pushtojmë edhe me
imagjinatën tonë kështjellën simbolike të Ali Podrimjes
— ne do të kuptojmë se sa i mishëruar është ky poet me jetën
e banorëve të Sampos, se sa shumë i dashuron, se sa shumë
e mundon e kaluarja e tyre, po edhe se sa e mbush me optimizëm
e ardhmja e tyre historike. Edhe prej një interpretimi
të këtillë përgjithësues të simbolikës së kësaj përmbledhje,
mund të shihet se frymëzimet që e përcjellin Ali Podrimjen
ushqehen edhe kësaj here prej burimit të pashterrshëm
që deri vonë ka mundë të quhet: historia tragjike e shqiptarëve.
Pjesa më e madhe e poetëve tanë, duke filluar prej
atyre të brezit të parë të pasluftës e deri tek këta të brezit
më të ri, akoma e ndjejnë në shpirt peshën e së kaluarës
historike dhe nëpërmjet të vargjeve të veta përpiqen të
marrin një qëndrim ndaj saj dhe të çlirohen shpirtërisht
prej peshës së saj. Poet që e ka filluar krijimtarinë që në
bangat e shkollës, Ali Podrimja ka dëshmuar disa herë
deri tani se tama, gurra e përhershme e frymëzimeve të tij
do të jetë jeta jonë dhe e kaluarja e njerëzve të këtij trualli.
Me poemën e parë kushtuar Metohisë, të shkruar diku në
fillimet e aktivitetit letrar, ai e ka ravizuar interesimin e vet
poetik dhe, megjithë zgjerimin e kërshërisë dhe të frymë-
123