SZKICE O DZIEJACH BIBLIOTEKI ZAŁUSKICH

obserwacje przejścia planety Wenus przez tarczę słoneczną 6 czerwca
1761 r. na górnej galerii budynku Biblioteki Załuskich posługując się
m. in. instrumentami Książnicy; informacje na ten temat publikował w
Wiadomościach Warszawskich", drukach ulotnych i broszurach .
MAKOWSKI BONAWENTURA (1706-1779), franciszkanin, jako
chronolog prowincji prowadził badania nad przeszłością swego zakonu
w Polsce. Wszystkie jego prace z tego zakresu pozostały w rękopisach,
niektóre z nich nie zachowały się. Najważniejszym z nich był Thesaurus
Provinciae... B. Makowski miał dogłębnie poznać Bibliotekę Załuskich,
MARANGONI JAN korespondował z J.A. Załuskim, który przesłał
mu wiele uwag odnoszących się do pisanej przez niego książki pt. Perły
pasterzów dobrych wyborne, bo wybrane z nieoszacowanego świąt ple-
MASZTEROWSKI JÓZEF (1722—1772), misjonarz, z inicjatywy
J.D. Janeckiego miał opracować dzieje synodów kościelnych w Polsce.
Nie wiadomo, czy dzieło to zostało ukończone; K. Estreicher nie notuje
MIClŃSKI WOJCIECH (zm. 1754). Na podstawie lakonicznych wzmianek
J.D. Janockiego i J.A. Załuskiego można sądzić, że J.A. Załuski zachęcił
do wznowienia dzieła Mikołaja Zalaszowskiego, profesora uniwersytetu
krakowskiego pt. lus Regni Poloniae (1699-1702) zarówno Wojciecha
Micińskiego z Akademii Krakowskiej, jak i jezuitów warszawskich
Obie strony podjęły jednocześnie druk dzieła Zalaszowskiego, prowadzać
między sobą spór o prawo do reedycji. Ostatecznie pracę tę
ukończyli jezuici (1741—1742), natomiast Akademia Krakowska przerwali
druk po odbiciu stu arkuszy 41 .
MINASOWICZ JÓZEF EPIFANI (1718-1796), kanonik kijowski, jeden
z najbliższych pomocników i współpracowników J.A. Załuskiego.
Jak świadczą jego listy do księdza referendarza, prawdopodobnie wszystkie
utwory, jakie za życia Załuskiego napisał lub przełożył, konsultował
w kwestii doboru tekstu lub tematyki, języka, stylu, erudycji —
ze swoim protektorem i przyjacielem. Wykonawca lub współwykonawca
wielu przedsięwzięć wydawniczych Załuskiego, redaktor jego książek
(min wydania Wergiliusza, 1754, Zebrania rytmów..., t. 1—5, 1752—
- 1756. Po śmierci Załuskiego zajmował się porządkowaniem spuścizny
po zmarłym. W r. 1774 przygotował do druku obszerny rękopis pt. Pol-
37
J.D. Janocki, Bibliographia Zalusciana..., s. 197—198 .
38
K. Kantak, op. cit., s. 453—455.
39
J.D. Janocki [Ch.G. Friese], op. cit., s. 36, J.D. Janocki, Bibliographia
Zalusciana..., s. 198.
40
J.D. Janocki, Lexicon..., t. I, s. 105.
41
J.D. Janocki, Bibliographia Zalusciana..., s. 223—224; J.A. Załuski, op.
cit., s. 103.
.173