Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

opgejaagd en vervolgens door de Grünen van de nazi’s (dat was de
Ordnungspolizei, in groene uniformen) van de straat gerukt. Ze
werden in elkaar geslagen en getrapt, en gingen op transport naar
Schoorl. En vandaar naar Buchenwald of Mauthausen.
De arbeiders hadden natuurlijk geen wapens om daadwerkelijk
in opstand te komen tegen de bezetter, althans wat ze hadden
was niets in vergelijking met waar de Duitsers over beschikten,
maar wel beschikten zij over dat ene geweldige wapen: ze konden
staken. En dat deden ze. Aanhangers van de verboden communistische
partij – van wie velen werkten in de Amsterdamse metaalindustrie
– begonnen ermee. Toen volgden de scheepsbouwers.
En niet alleen in Amsterdam. Ook in Haarlem bij Stork.
Daar ging ook Kerko dicht, een fabriek waar overhemden werden
gemaakt. In Hilversum hielden de arbeiders van de Sein- en
Vlaggenfabriek ermee op, allemaal legden ze het werk neer en
hielden ze protestdemonstraties. De vervoersbedrijven staakten,
alle trams in Amsterdam stonden stil. Bij de Hoogovens in
Velsen werd gestaakt, de Bijenkorf sloot zijn deuren, ook heel
veel kleine winkelbedrijven. Scholieren liepen de school uit. In
Utrecht werd gestaakt...
De stakingen waren een protest tegen allerlei maatregelen,
maar toch vooral tegen de maatregelen die de joodse medeburgers
troffen.
En al sloegen de Duitsers met harde hand de protestbijeenkomsten
uit elkaar, het feit dat er zovelen solidair waren met de
onruststokers, dat de staking zo massaal was, had wel degelijk
effect. Het gaf een positieve mentale kick. Dit overdonderende
blijk van medeleven deed het zozeer gekwetste joodse deel van de
bevolking goed.
108
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 108 27-02-13 10:30