Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

eren, maar Naomi haalde haar schouders op. Ze gaf er niet om.
‘Ach Naomi, mijn vulpen is leeg, wil jij hem alsjeblieft even
vullen?’ zei oom Arie, want oom Arie begreep altijd alles. Ook
alles van de binnenkant van mensen.
‘Waarom hebt u van die rare tangen, oom Arie?’ vroeg Hadas.
‘Kijk, daarmee kan ik mijn hoofd meten.’
‘Waarom moet u uw hoofd meten?’
‘Oom Arie is toch antipoloog, dan moet je van iedereen weten
hoe groot zijn hoofd is,’ zei Naomi, die de vulpen weer netjes op
het vloeiblad legde.
‘Dat klopt,’ zei oom Arie. Hij probeerde nu een piepklein
lachje bij zijn mondhoek weg te werken. ‘Ik ben antropoloog,
en het interesseert me inderdaad hoe groot iemands oren, ogen,
neus, handen, vingers zijn, nou ja alles aan een mens.’
‘Wilt u het ook van mij weten?’ vroeg Hadas flirterig.
‘Nou, wat graag,’ lachte oom Arie.
‘Vooruit dan maar, het mag wel.’
En toen waren ze de hele middag bezig met alles te meten
wat er maar te meten viel. En oom Arie schreef het allemaal met
zijn weer gevulde vulpen in een groot boek. Heel echt. En ten
slotte mochten ze ook alledrie nog iets van oom Arie meten. Zijn
mond (Naomi, jawel, dat wilde ze wel), zijn oor (Hadas), zijn
neus (Chaja). Maar die neus was niet makkelijk want hij was
scheef.
‘O ja?’ vroeg oom Arie geschrokken. Of deed hij maar alsof?
‘Even kijken.’ Hij keek in de spiegel boven de wastafel en zei: ‘Ja
waarachtig! Helemaal scheef.’
En toen zongen ze met z’n vieren uit volle borst en in meerdere
toonaarden: ‘Arie bombarie, je neus staat krom.’
Tjalling niet. Hij lag ergens diep in een enorme fauteuil. Een
fauteuil die nou eens echt de goede maat was voor oom Arie,
maar magere Tjalling verdween er helemaal in. Terwijl de kinderen
in de microscoop keken en het bed maltraiteerden, had hij
ineens gevoeld hoe moe hij was. Nog voordat oom Arie ook maar
één meting had verricht was hij in slaap gevallen. Zelfs van het
lied over de kromme neus werd hij niet wakker.
199
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 199 27-02-13 10:30