Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

8
In de Rodenburghlaan hernam het leven min of meer zijn gewone
gang. Er werd weer naar school gegaan, er werd weer naar
school gebracht en van school gehaald, er werd geprobeerd letters
tussen lijntjes te schrijven en het konijn van de hoekhuisbewoners
kreeg weer zijn portie aandacht. Tjalling ging weer naar
het gemeentehuis om raad te geven over civiel-ingenieur-gerelateerde
problemen, zoals over de aanleg van het Amsterdamse
Bos, dat in 1940 nog in statu nascendi verkeerde en dus Bosplan
heette. En Penelope was blij – althans zo constateerde Chaja
met grote stelligheid – omdat het gezin weer terug was, ook
al had de kinderloze buurvrouw Kristensson haar moederlijke
gevoelens enigszins kunnen uitleven en het diertje liefdevol en
nauwgezet verzorgd.
Maar er veranderde ook van alles. Zo zag je nu geregeld Duitsers
op straat lopen.
‘Let maar op,’ zei Hadas tegen haar zusje. ‘Vooral die grote
zijn gevaarlijk, met de platte petten.’
Ja, dat had Chaja ook al gedacht. Ze droegen reusachtige
blauw-grijze jassen met daarop een massa glimmende knopen.
Op hun rug was vanaf het middel een split. En daarboven was
een raar stukje ceintuur met ook nog twee glimmende knopen.
‘Dat zijn de ogen op hun rug,’ legde Hadas uit. ‘Ze lopen
altijd met z’n tweeën, let goed op.’
Reken maar dat Chaja goed oplette. De meisjes zaten in de
zandbak en bakten taartjes voor de verjaardag van pop-Loesje van
Hadas. Alle andere poppen en dieren van Hadas mochten straks
op het partijtje komen, en ook twee van Chaja. Hadas had gezegd
dat de taartjes keurig op de rand van de zandbak moesten
komen te staan, steeds drie naast elkaar. Chaja lette zo verschrikkelijk
goed op of zich misschien blauw-grijze jassen achter de daar
speciaal vanwege Joél geplante sering schuil hielden, of bij de achterpoort
achter de jasmijn, dat ze haar vormpje boven op de laatst
gebakken taartjes omdraaide.
‘Opletten, uilskuiken! Die met die lange jassen hebben hoge
69
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 69 27-02-13 10:30