Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Een paar dagen later bracht Tjalling een kaart speciaal voor Chaja.
Op de ene kant stond een heel lieve landschildpad, en op de
andere kant stond, een beetje slordig geschreven, vond Chaja:
‘Lieve Chajoushka, Dank je wel dat je van de kaas eet. Ik voel me
al veel beter. Ik kom vast gauw uit het ziekenhuis. Je bent over een
paar dagen jarig. Ik zal geen taart kunnen bakken, maar volgend
jaar, als je elf wordt, is de oorlog vast voorbij en dan bak ik er twee.
Mama Tsinegolde.’
Het kaas eten hielp niet.
De maandag daarop was Chaja dus jarig en omdat er geen
partijtje kon zijn, had oom Her de kinderen ’s avonds op een
extra fijne schilderijenles getrakteerd met voor ieder deze keer
twee reproducties, en Chaja mocht als eerste kiezen. Oom Her’s
les was over Johannes Vermeer geweest, de schilder die in Delft
had gewoond, net als Tjalling toen hij Tsinegolde leerde kennen.
Ze koos het portret van een meisje met een blauwe en gouden
doek op haar hoofd. Chaja dacht dat haar moeder ook wel in het
ziekenhuis zou liggen, want ze keek zo verdrietig.
‘Het meisje met de parel,’ zei oom Her, ‘kijk maar, ze heeft een
parel in haar oor.’
Dat was nou jammer, want dan had ze natuurlijk een gaatje
in haar oorlel, jakkes. De andere foto die ze koos was van het
schilderij dat Gezicht op Delft heette, want daarop kon je het huis
zien, zo besloot Chaja voor zichzelf, waar papa verliefd op mama
was geworden.
‘Het huis precies midden tussen de twee torens. Daar.’
Tante Ans had van Tjallings meel en de helft van het rantsoen
boter van die week koekjes gebakken en op ieder koekje een
klompje ruwe honing gelegd van oom Her’s bijen. Alle vier de
meisjes gingen tevreden naar bed. Ineke bij Jes in de kamer en de
twee logeetjes in Ineke’s kamer.
Hadas en Chaja babbelden nog lang over Delft en het huis
tussen de torens, en Hadas zei dat ze later ook schilder zou worden.
Ze kon ook werkelijk erg goed tekenen.
282
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 282 27-02-13 10:30