Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Toen het licht begon te worden, de spertijd was op een paar
minuten na voorbij, hulde Tjalling zich in Cees z’n lange leren
jas en sprong op Arie’s fiets. Die stond nu standaard in de poppenhuisschuur,
omdat Arie van mening was dat Tjalling hem
harder nodig had dan hij. Zelf kon hij nog steeds over zijn auto
beschikken. Tsinegolde keek hem met bange ogen na. De massieve
banden daverden brutaal door hun stille wijkje en vervolgens
over de lange weg naar Amsterdam.
Om halfzeven was hij in de Plantage Middenlaan, waar het
bij de Hollandsche Schouwburg al een drukte was als in betere
tijden kort voor een avondvoorstelling. Natuurlijk werd hem
in eerste instantie de toegang geweigerd. Maar waarschijnlijk
hielp de jas van Cees de Bruïne ook nu weer. En ook de grootte
van de stappen die hij nam en Tjallings voor deze gelegenheid
uitermate zelfbewuste, autoritaire gelaatstrekken. Heel anders
dan bijvoorbeeld om het meededogen van een Alkmaarse non
te wekken.
Het zat Tjalling mee. Aus der Fünten, de man van de Zentralstelle
aan de Euterpestraat, was in persoon aanwezig. Had de
man de nacht in de schouwburg doorgebracht? Of ergens met
enkele vrienden en vele flessen? Daar zag het naar uit, concludeerde
Tjalling na afloop van het onderhoud.
Toen Tjalling binnenstapte, zag hij hem onmiddellijk staan.
Hij was in gesprek met Edwin Sluzker. Sluzker was een Oostenrijkse
jood die voor de oorlog naar Nederland was gevlucht en nu
als baas van de Expositur de contactpersoon was tussen de Joodse
Raad en Aus der Fünten. Ook hem kende Tjalling wel. Sluzker
was in principe de man bij wie je moest zijn voor vrijstelling van
deportatie. Aus der Fünten zag Tjalling ook en zo te zien herkende
hij hem zelfs. Tjalling was dan ook al meerdere malen met
veel bravoure, zo opvallend mogelijk, om maar door iedereen te
worden gezien, in het gebouw aan de Euterpestraat geweest.
Tjalling groette even uit de verte met een glimlachje, zonder
woorden, alsof ze oude bekenden waren, stak een sigaret tussen
zijn droge lippen, stak hem niet aan, maar liet hem nonchalant
bungelen, een passend accent aan zijn zelfverzekerde houding,
220
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 220 27-02-13 10:30