Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

14
Hadas stond in de erker voor het raam en riep opgewonden:
‘Daar komt papa! Op twee fietsen.’ En inderdaad, daar kwam
Tjalling de straat inrijden met een extra fiets, die hij vaardig aan
zijn linkerhand meevoerde. Die fiets was een stuk kleiner dan
de zijne, eigenlijk meer een groot model kinderfiets. Meneer
Deisselveen, van de gemeente, was ermee aan komen zetten. Hij
wist dat de vrouw van Idsinga klein was, en hij dacht dat dit
fietsje misschien wat voor haar was. Zijn kinderen gebruikten
het niet meer.
‘Geweldig, man! Hartelijk dank,’ had Tjalling gezegd. ‘Wie
weet, krijg ik mijn vrouw nu dan toch aan het fietsen.’
Tsinegolde liep zo verschrikkelijk veel altijd. Drie keer per dag
naar school op en neer en ook nog vaak voor boodschappen naar
de Galerij, zoals de rij winkels aan het eind van de Keizer Karelweg
werd aangeduid. Overigens legde Chaja natuurlijk precies
evenveel kilometers af, nu ze nog continu onder de hoede van
Tsinegolde was.
Maar het was ijdele hoop geweest. Ze was er met geen stok
toe te bewegen het tweewielig monster ook maar aan te raken.
Jammer, maar dan is het vast wel wat voor de kinderen, dacht
Tjalling. Hij zei het niet.
Toen Tsinegolde de zondag daarop het voor gevaren behoeden
van de kinderen aan Tjalling had toevertrouwd en zelf in de
muziekkamer aan het vioolspelen was, kregen Hadas en Chaja
de instructie dat ze maman even niet mochten storen, en geen
domme of stoute dingen mochten doen, omdat Tjalling even
met hun zusje weg moest. Hij nam Naomi mee naar het schuurtje
en met ieder een fiets aan de hand, gingen ze ongezien door
Tsinegolde, echter wel degelijk gezien en nagewuifd door Hadas
en Chaja, door het achterpoortje de tuin uit.
Naomi leerde in de stille zondagse straten van Nieuwer-Amstel
binnen een half uur fietsen. Ze was een goede leerling en
Tjalling een goede leermeester – handen losjes op het stuur, niet
op je voorwiel kijken, maar ver vooruit, dan doen je ogen het
119
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 119 27-02-13 10:30