Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

‘Ik ben bang dat hij vooral voor Kerstkonijn heeft mogen spelen,’
(Tsinegolde).
‘Is dat net zoiets als de Paashaas?’ (Chaja).
‘Hm. Meer zoiets als de Pechvogel,’ (Tsinegolde).
Korte tijd later was er ineens een ander konijn in het hok geweest,
een stuk kleiner, maar ook zielig. Dus Chaja was aan haar
volgende missie begonnen.
Tsinegolde zei met een geniepig klankje in haar stem: ‘Het
zou me niet verbazen als dit konijn met Kerstmis ook voor Pechvogel
mag spelen.’
Maar nu was het pas 10 mei.
Er werd die eerste vrijdag van de oorlog, 10 mei 1940, veel getelefoneerd.
Af en toe hoorde je nog een vliegtuig overvliegen, en
er was soms nog wat gerommel in de verte, maar ze hoefden niet
meer onder de trap. Tsinegolde belde naar haar ouders, Tjalling
belde naar de Rodenburghlaan, en ook opa en oma uit Nijmegen
belden op. Verder maakten ze er een gezellige knutseldag van. De
kinderen kregen grote rollen bruin plakband en daarvan mochten
ze lange repen horizontaal en verticaal over alle ramen plakken.
Ze stonden met hun schoenen op de stoelen – nee, sokken
is te glad – en hielden zich vast aan de rugleuning, ze mochten
de kinderscharen gebruiken, voor deze keer ook toen moeder in
de keuken bezig was en haar knippende kinderen niet in de gaten
kon houden, en ook toen ze boven de perrines opschudde. Naomi
kreeg zelfs de grote schaar uit het uitklapbare naaimeubeltje,
want ze was er nu groot genoeg voor, zei Tsinegolde.
‘Dat komt door de oorlog,’ zei Hadas, die het netste knipte
en plakte van de drie. Ze duwde daarbij de punt van haar tong in
haar linkerwang. Toen ze net weer van haar stoel gesprongen was
en haar vingertjes in de schaar had gestoken om een volgende
strook te prepareren, nam ze tijd om haar jongere zusje te onderrichten.
‘Kijk, het zit zo,’ zei ze, gesticulerend alsof ze voor een zaal vol
toehoorders sprak. ‘Altijd als het oorlog is, wordt iedereen vanzelf
een jaar ouder.’
55
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 55 27-02-13 10:30