Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Een Duitser dus.
En de derde man zei: ‘Es riecht wenigstens gut.’
Twee Duitsers, en een nsb’er. Jawel.
Ze verstond ze best maar was vastbesloten om te doen alsof ze
geen woord Duits begreep. Tijd rekken hoorde bij de instructies.
Toen Fred de boekenkast aan het wegdraaien was, bedacht
hij met schrik dat hij het kistje had laten staan. ‘Het kistje,’ siste
hij. Kiki was weliswaar de snibbigste, maar ook de kordaatste.
Ze trok pijlsnel haar hoofd terug uit het achterhok en rende op
haar sokken de trap weer af. In een mum van tijd was ze terug
met het kistje.
De nsb’er, beneden, meende iets te horen. Hij zei: ‘Wie is er
nog meer in huis?’
Hadas: ‘Nog meer? Ik ben maar alleen hoor. Daarom heb ik
soep gemaakt.’
‘Oben suchen,’ zei Duitser nummer één. ‘Sie und Sie. Ich gucke
hier.’
Hij ging zonder te vragen of het mocht de muziekkamer in en
sloeg een paar toetsen van de piano aan. Het geluid klonk schril
door het huis.
Toen marcheerde hij naar de achterkamer, greep het schrift
dat op tafel lag, kwam ermee naar de keuken, wees wantrouwig
op de al best ingewikkelde zesdeklas-sommen, waarvan er
een heel stel uitgegumd waren, waarop Hadas een vrolijk lachje
produceerde en vertrouwelijk zei: ‘U dacht zeker dat het geheimschrift
was.’
‘Was? Was sagst du?’
‘Geheimschrift,’ en nog eens met een Duitsige uitspraak en
een wijsvinger op haar mond: ‘Gehaimschrift,’ met ook nog een
grote knipoog.
De man sloeg het schriftje geërgerd dicht, rook eens aan de
soep, trok de wc-deur en de kelderdeur open, stak z’n hoofd daar
naar binnen, en Hadas, die overmoedig begon te worden, zei:
‘Ratten, muizen, mousen... brr.’
De man lachte smalend. Hij bang voor muizen? Wat dacht dat
onderkruipsel wel, maar hij klapte de kelderdeur dicht en ging –
265
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 265 27-02-13 10:30