Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

je er eenmaal ingerold bent, is het bijna geen doen om een noodkreet
te negeren.’
Ze waren even stil.
Kom. Ik moet nu eerst een paar dagen helemaal onderduiken.
Daarna hoop ik weer wat eten voor jullie te kunnen verzorgen.
Aardappels zal denk ik wel lukken, en heel misschien kan ik aan
wat meel komen. Gisteren kreeg ik van iemand een adresje.’
‘Hoe is het met Tsinegolde?’ vroeg Ans.
Tjalling keek over z’n schouder om te zien wat de kinderen
aan het doen waren. Met z’n vijven een spelletje halma in een
andere hoek van de grote kamer. Ze letten helemaal niet op de
volwassenen. Hij zei niks, maar aan de uitdrukking op zijn gezicht,
de mond iets naar voren, de mondhoeken iets naar beneden,
zagen Her en Ans wel dat het niet zo best was.
‘Naomi, meisje, we moesten maar eens gaan. Kun je je losrukken
van het spel?’
Naomi vond het wel best. Ze was bekaf van de doorstane
emoties, en verlangde naar een bed, waar dan ook.
Tjalling zei: ‘Reuze bedankt voor al jullie hartelijkheid en
hulp. Ik hoop snel van me te kunnen laten horen.’
Tegen Hadas en Chaja zei hij: ‘Ik zou willen, Hadas, dat jij
voorlopig niet in de buurt van de Rodenburghlaan komt. Die
indringers kennen jou veel te goed, na zo’n hele middag. Maar
Chaja kan morgen weleens door de straat lopen, niet blijven
staan, alleen even poolshoogte nemen, zien wat daar aan de hand
is. Maar wel zo gewoon mogelijk doorlopen. Denk maar dat je
naar de Van IJsselsteinlaan moet, en dat je helemaal niemand
kent in de Rodenburghlaan. Kun je dat?’
Chaja was blij en trots dat zij zo’n heel speciale opdracht
kreeg.
Tjalling en Naomi gingen de nacht in. Weer wolken voor de
maan. Donker en koud was het. Naomi, die voor één dag wel
genoeg spanning te verduren had gekregen, rilde en drukte zich
tegen haar vader aan.
Tjalling maakte zich klein, zat op z’n hurken voor zijn grote
kleine dochter, wreef haar stevig met z’n ene hand over haar
276
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 276 27-02-13 10:30