Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

39
Eindelijk, tweeënhalve maand later, op 5 mei, was dan toch heel
Nederland bevrijd.
Het restant van het Idsinga-gezin vierde mee, en vierde niet.
Heel dubbel was het. En heel leeg.
Op 8 mei was er de feestelijke intocht van de Canadezen over
de Berlagebrug. De Idsinga’s mochten met-z’n-vieren, samen met
Emmy’s vriendin, vanaf het dak van de Wolkenkrabber, zien hoe
ze de stad binnentrokken.
Iedereen hoste en danste en zwaaide met vlaggetjes en had
zo veel mogelijk rood-wit-blauw aangetrokken. Tjalling had de
cocardes die Tsinegolde voor de verjaardag van Wilhelmina had
gemaakt – honderd jaar geleden – tevoorschijn gehaald. Ook die
had hij in zijn onderduikkistje bewaard, dus ze waren gespaard
gebleven voor het leegroven van het Rodenburghhuis. Zijn dochters
mochten er nu ieder een op hun jurk spelden, zodat ze er ook
een beetje feestelijk uitzagen.
Ze mochten wel twee maanden lang, die hele zomervakantie,
alledrie logeren in Eindhoven bij tante Gerdien, die haar zwager
Tjalling haar hele verdere leven dankbaar zou blijven. Gerdien
was dolgelukkig dat haar gezin gespaard was, maar ze had
wel degelijk haar persoonlijke verdriet. Om het jongetje van het
niet-gesteriliseerd zijn, het kind dat met zoveel hartstocht was
geconcipieerd, maar een paar maanden na zijn geboorte al was
gestorven, en om haar oudste zuster, de moeder van Janneke, die
al naar Sobibor was getransporteerd voordat Tjalling ook maar
had kunnen nadenken over een reddende vervalsing. Nu liep
Gerdien achterover van weer een heel dikke buik, met daarin
het mensje dat dan toch hun vierde kind zou worden. Ze zouden
hem Joél noemen, naar zijn grootvader.
De meisjes van Tjalling realiseerden zich toen natuurlijk niet
hoe zwaar hun aanwezigheid in het gezin voor tante Gerdien-inhaar-achtste-maand
moest zijn. (Chaja dacht trouwens dat tante
Gerdien gewoon veel te veel had gegeten, nu er weer wat meer
te koop was. Dat kwam doordat Tsinegolde niet meer genoeg
292
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 292 27-02-13 10:30