Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

om moeder en de meisjes te waarschuwen. Hij hoefde maar te
zwaaien of de stoet galoppeerde de dijk af. Onderweg naar huis
werd dan de naam bedacht voor de nieuwkomer. Jules, onberispelijk
in kleding en gedrag, deelde ook nog altijd gul zijn kennis
over schildpadden-hebbelijkheden. Zoals:
‘Vader zegt dat moerasschildpadden zich graag af en toe in
water begeven.’
Hadas: ‘Wat geven ze dan aan water?’
Naomi: ‘Jules bedoelt dat ze graag zwemmen.’
Maar nu waren de meisjes zich aan het aankleden en had Tsinegolde
een verrassing, of beter ‘iets bijzonders’ in het vooruitzicht
gesteld.
‘Nee,’ zei Tsinegolde, ‘het is geen schildpad. Het is een man.’
Hadas riep: ‘Zeker de man van de nonnetjes, brr.’
‘Nee. Het is een heel aardige man en hij heeft hier vannacht
geslapen en hij heet oom Wil.’ Een beetje schuldbewust voegde
ze eraan toe: ‘Trouwens, de man van de nonnetjes was ook heel
aardig. Hij was alleen erg bloot.’
‘Oom Wil! Haha, oom Wil doet wat hij wil.’
‘Ja,’ zei Tsinegolde, ‘oom Wil mag doen wat hij wil. Hier in
huis.’
‘Nee echt niet! Hij mag echt niet de haren van pop-Loesje
afknippen,’ (Hadas).
‘Nee echt niet! Hij mag echt niet de haren van Farida afknippen,’
(pop van papeChaja).
‘Ach, die heb je toch al lang zelf uit haar hoofd getrokken,
ukkel,’ (Naomi).
‘Stil jongens,’ zei Tsinegolde nu streng. ‘Stil. Ik moet jullie
nog iets heel belangrijks zeggen en jullie moeten daarom heel
goed luisteren.’
Ze ging zitten in het witte leunstoeltje waarin papa of mama
altijd zaten als ze de kinderen voorlazen voor het naar bed gaan.
(Tjalling, zoals gemeld: tweemaal Hector Malot, en daarna andere
met zorg uitgekozen literatuur, Tsinegolde: Les malheurs de
Sophie van de Comtesse de Ségur, en steeds als het uit was, weer
van voren af aan.)
144
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 144 27-02-13 10:30