Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

melijk allerlei manieren om de opdracht niet, of terugdraaibaar,
of zelfs alleen maar in schijn uit te voeren.
Het was een mensonterende maatregel, er heerste verontwaardiging
alom. Maar er waren mensen die ervoor kozen. Ze wilden
desnoods gesteriliseerd worden, om daarna veilig zonder ster op
straat te kunnen lopen. Dat waren waarschijnlijk de zeer wanhopigen,
degenen die geen schuilplaats konden vinden, of die per
se geen anderen in gevaar wilden brengen.
Zo iemand was Gerdien Dobrowitz in Eindhoven. Haar
zwager Tjalling had voor elkaar gekregen dat zijn vrouw Tsinegolde
nog maar twee joodse grootouders had, en dus had ook
haar eigen man Sacha er nog maar twee. Voor haarzelf en haar
zusters had Tjalling nog niet de goede papieren om te trachten
ze te laten ontsterren. Maar het werk vorderde. Nog even en hij
zou drie van haar grootouders hebben ‘geariseerd’, hetgeen hun
kinderen – Pim, Lettie en Sonja – een zelfde graad van joodsheid
zou bezorgen als zijn eigen dochtertjes. Maar Gerdien had
een bijzonder karakter, en een bijzonder sterk karakter. Ze adoreerde
haar man, een beetje zoals Tsinegolde de hare, en als er
een maat voor adoratie bestond, zou Gerdien misschien nog wel
hebben gewonnen. Haar aanwezigheid op aarde beschouwde ze
als louter te dienen voor twee doelen: Sacha het leven aangenaam
maken en alles doen om haar drie kinderen te beschermen
en ze niet in gevaar te brengen. Ze wenste dan ook het zekere
voor het onzekere te nemen, want moffen waren volstrekt onbetrouwbaar
als het om vrijwaring van deportatie naar de vernietiging
ergens in het Oosten betrof. Sterilisatie. Dat was de beste
garantie.
Sacha was er zo ondersteboven van en ook zo ontroerd, dat
zijn passie voor haar hoog oplaaide en dat resulteerde in een vierde
zwangerschap. En ja, toen kon dat steriliseren dus even niet.
192
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 192 27-02-13 10:30