Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

kwam. Ze had nooit de fiets mogen proberen, al kwam haar dat
nou juist wel goed uit, want dat ijzeren ding met die enorme
wielen en uítstekende trappers vond ze net als haar moeder maar
eng. Ze kreeg geen vioolles van mama en ze had ook niet zoiets
interessants als hersenschudding gehad. Maar de sterren waren
mooi, vond ze. Niet de kleur, maar de vorm had haar goedkeuring.
Misschien mocht ze er ook wel een op haar jurk.
Het was haar al een paar keer opgevallen dat haar zusjes een
kansarme wens niet rechtstreeks kenbaar maakten. Die tactiek
leek haar wel wat. Om iedere ster zat een stippellijntje. Daarlangs
moest je hem uitknippen, een beetje zoals ze het Naomi had zien
doen voor de kleertjes van Puck en Bibi, die met lipjes om de
lijfjes werden gehangen.
‘Mag ik knippen, mama?’
‘Probeer maar. Maar het is niet makkelijk, Chájoushka. Stof
knippen is moeilijker dan papier. En het lukt alleen met een heel
scherpe schaar, dus wel oppassen hoor.’
Ja, Chaja merkte dat het moeilijk was. Het lukte van geen
kant. De grote schaar van Tsinegolde was ook eigenlijk onhanteerbaar.
‘Je bent zeker wel blij met al die mooie sterren, hè mama?’
Chaja – haar ogen op ondeugend, haar hoofd een beetje schuin,
meer van vleitactiek dan van bewondering – volgde met haar
wijsvinger de omtrek van een ster.
Tsinegolde had niet direct het passende antwoord. Ze dacht na.
‘Nou, mama? Ben je blij?’
‘Ik ben blij omdat ik jou heb, en omdat je op mijn schoot zit.
Maar ik ben niet echt blij met die sterren.’
‘Vind je ze niet mooi dan?’
‘Weet je Chaja, ik kan eigenlijk niet goed beoordelen of ik ze
mooi vind of niet.’
‘Kun je het niet goed zien? Zal ik Naomi’s andere bril even
pakken?’
Tsinegolde moest lachen. ‘Nee Chájoushka, dat is het niet.
Die sterren zijn niet voor iets moois bedoeld, niet voor iets aardigs,
iets prettigs. Ze zijn eigenlijk nogal gemeen bedoeld.’
137
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 137 27-02-13 10:30