Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

keuken tevoorschijn. Ze droeg een dienblaadje met daarop een
kopje met thee en een suikerpotje. Weliswaar was het suikerpotje
leeg, en was de thee een koud restant van de vorige dag, maar het
zag er heel echt uit. Ze zei tegen Tsinegolde: ‘Ik dacht zo dat u
het wel goed vond dat ik de pianostemmer even een kopje thee
breng.’ En met een beleefd knikje naar mevrouw Van Sleeswijk:
‘Zal ik voor mevrouw even lekkere verse zetten? Zeker liever in
de achterkamer, nu de pianostemmer vóór bezig is? De dokter is
zojuist vertrokken, hoor mevrouw.’
En mevrouw Van Sleeswijk geschrokken: ‘De dokter? Hebt u
een zieke? Ik kom kennelijk heel ongelegen.’
Fred, wel wat trager dan An, maar ook niet helemaal gek, was
nu in de muziekkamer energiek bezig pianostemmer te zijn. Het
klonk echt.
En ook Tsinegolde deed een duit in ’t zakje: ‘Nee hoor, ’t is
niets. Een van de kinderen was van de week niet lekker, en toen
heeft hij hier zijn bril laten liggen. Vandaar.’
Maar mevrouw Van Sleeswijk voelde zich te veel, en bovendien
had ze zelf ervaring met pianostemmers, hoewel, dat was
al wel een poos geleden, maar goed, als die er waren kon je nu
eenmaal geen behoorlijk gesprek voeren.
Ze bedankte vriendelijk voor het aanbod maar nee, ze moest
nodig naar huis. De jongens zouden zo uit school komen, en ze
moest ook nog boodschappen doen.
Dat de jongens zo zouden komen was lariekoek. Het was net
twee uur, en Tsinegolde ging pas over anderhalf uur haar kinderen
halen.
Toen ze weg was, grepen Fred, oom Pil, An en Tsinegolde elkaar
vast, zenuwachtig lachend. An kreeg een dikke klapzoen van
Tsinegolde en daarna van Fred. En juist toen hij het jonge meisje
stijf in zijn armen sloot, kwam Kiki binnen. Ai.
250
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 250 27-02-13 10:30