Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

ken. Daarna ging Hadas weer in de kamer zitten en gumde een
hele tweede bladzijde uit. Ze vroeg zich af of dat genoeg was voor
de onderduikers om zich te verbergen. Dat was het, maar die
arme oom Fred vergat in de consternatie het kistje op de zoldertrap.
Dat wist Hadas natuurlijk niet. De bel ging nog een keer,
maar zij ging stug door met gummen, nog een halve bladzijde,
besloot ze. Voor de zekerheid. Het beukte intussen in haar hals,
alsof ze daar met hamers aan de gang waren.
Uit haar ooghoek zag ze door het voorkamerraam dat een van
de mannen wegliep, richting Van IJsselsteinlaan.
Na nog drie regels gummen ging weer de bel. Nu moest ze
toch maar gaan open doen.
Toen hoorde ze hard bonken op het poortje achter. O, help,
dat was toch zeker op slot? Gauw de keukendeur op slot draaien.
Degene die waarschijnlijk zo had staan bonken stond ineens
achter in de tuin. Het was het zwarte uniform. De nsb’er. Hij
was kennelijk over de muur gesprongen en klopte nu zijn zwarte
broek af. Hadas greep de pollepel en begon om zich een houding
te geven ijverig in de halfwarme soep te roeren. Net had ze nog
zo’n honger gehad, nu helemaal niet meer.
De man kwam op de keukendeur aflopen. Hoewel ze haar
gezicht strak richting soep hield, zag ze dat natuurlijk precies. Pas
toen hij op de keukendeur tikte, keek ze op, hoogst verbaasd en
met haar allervriendelijkste glimlach.
‘O hallo,’ zei ze. ‘Wacht, ik doe even open.’
Ze veegde haar handen heel huishoudelijk aan een theedoek
af en draaide de sleutel om.
‘Hoorde je de bel niet?’
‘De bel? U kwam toch achterom? Daar is helemaal geen bel.’
‘We hebben alsmaar voor gebeld.’
‘O ja? Heb ik niet gehoord. Maar ja, ik ben soep aan het maken,
en dat vergt de hele mens, nietwaar?’ zei ze Tsinegolde na.
‘Wilt u een beetje?’
‘Nee,’ zei de man. Hij liep de gang door naar voren om zijn
metgezellen binnen te laten.
‘Ist sie alleine?’ hoorde Hadas een van de nieuwkomers zeggen.
264
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 264 27-02-13 10:30