Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Tjalling, die zijn eigen gedachtenlijn had gevolgd, zei: ‘Als we
wat aan haar grootouders kunnen doen, zouden haar zusjes er
ook van profiteren.’
Hadas vroeg: ‘Waarom moeten Naomi en Chaja po... pro...
nou ja, waarom moeten ze verteren?’
Tsinegolde kon om een dergelijk misverstand zelfs niet glimlachen.
Tjalling wel: ‘Ze moeten absoluut niet verteren. We hadden
het trouwens over andere zusjes.’
Hadas knikte. ‘Van Nadita zeker.’ Ze was in de ban van het
boek van Grace Moon over een Mexicaans vondelingetje. ‘Zijn
jullie weer aan het tekenen? Mag ik ook?’
‘Nee, vanavond niet. We zijn aan het nadenken.’
‘O, maar daar ben ik ook heel goed in,’ (Hadas, geen last van
zelfonderschatting).
Nu verscheen er wel een glimlachje op Tsinegolde’s gezicht.
Richting Tjalling en bijna niet zichtbaar.
‘Zeker,’ zei Tjalling effen, ‘maar nee, geen zusjes van Nadita.
Zo, en nu breng ik je weer naar bed. Weet je wat, je mag Petite
Lune nog een poosje aandoen. Als wij straks naar boven gaan, zal
ik het wel uitdoen. Kom...’
Petite Lune was het minilampje bij het bed van Hadas dat ze
altijd een kwartier nadat de kinderen waren ondergestopt moest
uitdoen. Dat het beheer over het lampje een privilege was van
Hadas, zat hem erin dat bij haar bed een stopcontact was. Ook
al zo’n onoverkomelijke hindernis in Chaja’s worsteling tegen de
jaloezie.
Toen Tjalling weer beneden was, had Grace Moon Tsinegolde
op een idee gebracht: ‘Kunnen we van Gerdien niet een vondeling
maken?’
‘Misschien is dat wel wat. Maar ja, voor Ina en Els helpt dat
natuurlijk niet.’
Ze piekerden verder en bedachten een nog niet volmaakte,
maar wel iets betere oplossing.
153
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 153 27-02-13 10:30