Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

ze naar school gingen over. Met Dolf en Adolf en de andere drie
kinderen. En dat was niet fijn.
Tante Kiki en An kookten gezusterlijk, met maar heel af en
toe gesnib, en eigenlijk nooit van An, maar vooral met maar
heel weinig voedingsmiddelen. Soms waren er echte zelfgekookte
aardappels. Per niet ondergedoken persoon had je namelijk
recht op één kilo per week en ook kreeg iedereen die officieel bestond
één brood per week, alles tegen inlevering van bonnen die
je van bonkaarten afknipte, waarvan er in het Rodenburghlaanhuis
dus vijf waren voor tien mensen, en na het vertrek van
Hans Triplex en daarna van oom Pil, voor acht mensen. Toch zei
nooit iemand: ‘Wat handig, dat er nu een mond minder te vullen
is.’ Alleen tante Kiki zei kort na het vertrek van oom Pil een
keer: ‘Wat gek, het lijkt wel of we een bonkaart meer hebben,’
maar daar schrok ze toen zelf vreselijk van. Want ook zij was
verdrietig dat de geduldige, vriendelijke gast was vertrokken. En
dan was er eten van de gaarkeuken. Daar kreeg je soms een soort
prut, die stamppot heette, maar die meer op dikke soep leek.
Dat was toch nog het lekkerste wat je er kreeg. Het was de taak
van Hadas en Chaja om naar de gaarkeuken te gaan. Ze hielden
dan ieder een handvat van Sheba’s pan vast, die zich nog altijd in
Nieuwer-Amstel bevond. En soms was er iets wat officieel voor
soep doorging, maar wat nergens naar smaakte, hooguit naar
aardappelschillen, en daar was het brouwsel waarschijnlijk ook
van gemaakt. Dat was dan juist een heel dunne soep.
‘Net afwaswater na de afwas,’ zei tante Kiki. En toen griezelde
pietlut Chaja er bijna net zo van als van kaas. En o ja, dat
was nou zo prettig aan de oorlog, er was bijna nooit meer kaas.
Oom Fred zorgde dat de kachel bleef branden. Hij wilde
ook best met zijn slanke witte vioolhanden kolen scheppen in
de schuur, in dat deel van het kolenhok dat nog echt kolenhok
was, en niet het hou-de-Duitsers-voor-de-gek-gedeelte, maar
nee, ‘geen sprake van,’ zei Tjalling. Niet vanwege de handen,
maar omdat de tuin nu eenmaal verboden terrein bleef voor de
onderduikers. Kolen scheppen deed Tjalling daarom voor het
naar bed gaan nog gauw zelf met zijn rafelige blauwe sjaal om
254
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 254 27-02-13 10:30