Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Dat ziet toch iedereen! Dat dit Andromeda en Zarathustra niet
zijn? Kijk maar naar de oogjes. Hoe ze kijken. Maar deze zijn ook
wel lief, hoor.’
‘Ja,’ zuchtte Tjalling. ‘Zo zie je maar weer eens: ik ben niet
iedereen.’
Zijn onwetendheid over de schildpadden had tot gevolg dat de
kudde, roedel, zwerm of school nu over de twintig dieren telde.
De vijf onderduikschildpadden waren gebleven, toen voor hun
eigenaren een ander adres was gevonden. Zijn stommiteit over de
naam Van der Stad had voor zover hij kon nagaan geen gevolgen.
Tjalling vroeg zich nog dagenlang af of Dolf iets over het voorval
tegen zijn vader had gezegd. En hij werd nóg voorzichtiger.
Zo bedacht hij dat het misschien niet verstandig was dat
hun kinderen in tegenstelling tot bijna alle andere kinderen van
school niet naar catechisatie gingen. Dat kon opvallen. En nu
Tsinegolde geen ster meer droeg en Tjalling hoopte dat ze ondanks
haar geringe lengte doorging voor een zuiver arische dame,
was het goed om dat te accentueren met een drietal naar godsdienstles
gaande en dus waarschijnlijk ook heel zuiver arische
kinderen.
Tsinegolde vond het maar niks. Ze dacht aan het bed in Alkmaar
met de grote blote man. Maar voor zover het hun onderduikersactiviteiten
betrof, gaf ze in veiligheidszaken Tjalling het
laatste woord, dus toe maar. Bovendien wilde ze graag ruimdenkender
zijn dan ze eigenlijk was.
Tjalling bracht een verkennend bezoek aan de dichtstbijzijnde
kerk, een waar de meisjes zonder begeleiding naartoe zouden
kunnen lopen (geen enge oversteekmomenten en geen gevaarlijke
waterkant). Het bleek een doopsgezinde kerk te zijn. Of
misschien remonstrants. Het was hem om het even. Voor zover
hij wist was het in elk geval geen loodzware richting. Hij gaf
Noortje, Sophie en Charlotte Idsinga op voor een cursus godsdienstonderwijs.
Dat werd tweemaal in de week na school naar het gebouwtje
naast de kerk lopen. Nog eens een wandeling van tweemaal
246
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 246 27-02-13 10:30