Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Geen antwoord.
‘Wie is die persoon? Zeg het, verdomme. Misschien kan ik
dan familieleden van de man opsporen. En van hen meer te
weten komen over Rosalie.’
‘Het spijt me, ik heb echt geen idee hoe hij heette.’
‘Leeft hij nog?’
Geen antwoord.
‘Wanneer is hij gestorven?’
‘Laat me nou slapen, ik voel me niet lekker. Ik weet het allemaal
niet meer.’
De man draaide zich om. Tjalling zag in dat er voorlopig
geen woord meer uit hem te krijgen was.
Na een poosje werd de ademhaling in het andere bed heel
regelmatig. Tjalling hoorde het nog vijf minuten aan. Toen liet
hij zich met alle slangen en plakkers op zijn borst uit bed glijden
en sloeg zo stil mogelijk de bovenste flap van de Kocotas terug.
De tas sloot niet met een rits, maar door twee ver over elkaar vallende
flappen, die elk verzwaard waren met een stripje lood. Hij
gluurde naar de inhoud. Zo te zien wat schoon ondergoed, een
toilettas, en door met één vinger het ondergoed een eindje op te
tillen, zag hij ook een pyjama, een trui, een tijdschrift. Hij kon
niet onderscheiden welk. Hij wilde ook niet echt aan andermans
spullen zitten. Wel kon hij de naam op de label aan het hengsel
van de tas lezen. Het was volgens Tjalling dezelfde label die
er altijd aan had gehangen. Van leer met een beschadigd mica
ruitje. De bovenste naam was fanatiek doorgestreept. Eronder
stond: Marnix van Dam.
De man die wellicht Marnix van Dam heette, draaide zich in
zijn slaap om, maar gelukkig sliep hij door.
Heel voorzichtig voelde Tjalling langs de binnenkant van de
tas. Anders dan bij de meeste tassen zat in de Kocotas tegen een
van de korte kanten een extra zakje. Niet met een rits, maar de
opening zat helemaal bovenaan in de tas.
Tjalling schoof zijn middelvinger er in en tastte van rechts
naar links. Er zat een papiertje in. Hij voelde dieper, en onderin
lag nog iets. Een staafje. Het voelde als was. Een kaars? Zoiets.
308
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 308 27-02-13 10:30