Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

41
Al voor het overlijden van Tsinegolde had Tjalling aan Rosa gevraagd
of zij – als haar zusje niet meer beter zou worden – het
voogdijschap over de kinderen wilde aanvaarden. Dat wil zeggen,
zolang Tjalling leefde zou het gaan om zoiets als toeziend
voogdijschap.
Hij had tot zijn immense verdriet gehoord dat zijn goede
vriend en vertrouweling Harry Romp op de dag van de inval in
de Rodenburghlaan was opgepakt en kort daarna gefusilleerd.
Omdat Tjallings eigen leven van toen af natuurlijk ook ernstig
gevaar liep, was hij meteen zelf ondergedoken, bij Juust en Dora.
Maar desondanks wilde hij Tsinegolde blijven opzoeken en de
dringende verplichtingen die hij zichzelf had opgelegd blijven
nakomen.
Rosa was nu dus toeziend voogd over de kinderen. Al of niet
officieel. Dat hield in dat, als er iets met Tjalling zou gebeuren,
zij de beslissingen zou nemen voor de kinderen, zolang ze minderjarig
waren.
En al had ze er nooit meer hardop iets over gezegd, nog altijd
klonken in haar hoofd de woorden na van Tsinegolde toen
Naomi geboren was en die ze zelf naar het meervoud had getransponeerd,
namelijk mijn kind is ook jouw kind, en dat is niet
vrijblijvend.
Ze had altijd al zielsveel van haar nichtjes gehouden, maar nu
voelde ze ook nog extra verantwoordelijkheid voor hun welzijn.
En ze was ervan overtuigd dat daarbij hoorde dat de drie van Tsinegolde
elkaar in hun volwassen leven veel zouden blijven zien,
zoals zij haar zusje, zolang dat mogelijk was geweest. En nu de
oorlog voorbij was, gelukkig haar Sashoet weer.
Toen Hadas naar Israël was geëmigreerd, huurde Rosa bijna
iedere zomer een huisje aan zee, en stuurde ze jaarlijks een retourticket
naar Hadas in Jeruzalem, zodat haar drie nichtjes een
week samen konden doorbrengen. Zelf kwam ze dan ook een of
twee nachten.
Later, toen de nichtjes trouwden en kinderen kregen, huurde
302
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 302 27-02-13 10:30