Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Gelukkig was hij niet alleen een vooruitdenker en een romanticus.
Hij was ook realistisch genoeg om te beseffen dat hij haar
nu eenmaal niet anders kon zien dan als de vrouw die hij zozeer
liefhad. Daarom spande hij zich nu al stampend in om iets te
ontdekken aan haar dierbare gezicht dat door de bezetter als typisch
joods zou kunnen worden aangemerkt. Moeilijk, moeilijk.
Ook aardappels stampen is moeilijk als je niet kijkt wat je doet.
Hij schampte met de stamper tegen de rand van de pan, waardoor
Tsinegolde de pan niet in bedwang kon houden. De helft
van de inhoud vloog over de rand, op de aanrecht, en het meeste
op de grond. De frons in Tsinegolde’s voorhoofd werd dieper.
‘Hè jakkes, Tjalling,’ viel ze uit. ‘Kijk nou wat je doet. Zonde
van de aardappels.’
‘Ai. Pardon. Ik zal ze zelf opvegen.’
‘Opvegen! En wat moeten we dan eten?’
‘Dan zal ik ze stuk voor stuk oprapen.’
‘Viezerik.’
‘Hoezo, van een beetje stof wordt een mens echt niet ziek.
Trouwens, jij houdt het huis zo goed schoon, er is geen vuiltje
te bekennen.’
Maar als het om hygiëne ging, was Tsinegolde de baas. Trouwens
ook op andere terreinen. Dus Tjalling volgde braaf haar
instructies op. Hij veegde met steeds een nieuw puntje van een
schone theedoek iedere aardappel apart af, zodat zelfs Tsinegolde
er haar goedkeuring aan hechtte, en ze toch nog voldoende
stamppot op tafel kon zetten.
Al vegend had Tjalling bedacht wat er moest gebeuren.
Na het eten belde hij hun vriendin Emmy op. Sinds de Idsinga’s
naar Nieuwer-Amstel waren verhuisd, hadden ze elkaar niet
meer gesproken. Met Emmy Andriesse was dat geen probleem.
Ze pakten de draad zo weer op. Tjalling legde haar zijn plan voor,
en vroeg of ze dacht dat het kon worden uitgevoerd. Emmy was
direct bereid het te proberen, ze had trouwens zelf soortgelijke
gedachten gehad.
‘Zal ik zondag komen? Schikt dat?’
85
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 85 27-02-13 10:30