02.09.2013 Views

Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Nog wel een week na het partijtje gingen de gesprekken op<br />

het schoolplein erover. ‘Ik mocht op de rug van de draak zitten.<br />

En de draak dat was meneer Idsinga!’ ‘En mevrouw Idsinga was<br />

Roswita, een jonkvrouw met een punthoed op. Ze stond op de<br />

keukentrap en keek uit haar torenraam of ik er al aankwam, want<br />

ik mocht de prins zijn.’<br />

Ondanks de goed doordachte voorbereidingen was er tijdens<br />

dat partijtje van 1943 een wanklank. Hij werd geuit bij het stoelendansen.<br />

De ronde tafel was in de muziekkamer gezet, Tsinegolde<br />

speelde melodietjes op de viool en liep al strijkend en zingend<br />

als een Steh- of Wandergeigerin in grote cirkels rond twee<br />

rijen met de ruggen tegen elkaar staande stoelen. De kinderen<br />

liepen in een iets kleinere kring om de stoelen heen, en als de<br />

muziek stopte – dat gebeurde heel abrupt – moest ieder kind snel<br />

een stoel zoeken. De essentie van stoelendans is dat er altijd één<br />

stoel te weinig is. Wie geen zitplaats weet te bemachtigen, moet<br />

de kring verlaten. Tjalling zette na iedere ronde een stoel weg.<br />

Toen er nog twee stoelen en drie kinderen over waren, Ria, Hadas<br />

en Jules, en Ria bij de volgende stop de pechvogel was, zei ze<br />

zuur: ‘Moeder zegt altijd: Als je opstaat moet je goed uitkijken.<br />

Voor je het weet wordt je stoel ingepikt door een jood.’<br />

Het werd doodstil. De meesten hadden helemaal niet begrepen<br />

wat hun klasgenootje had gezegd, alleen het klonk als niet<br />

in orde. Ze waren stil omdat de anderen stil waren. Zowel Tjalling<br />

als Tsinegolde hadden sterk de indruk dat Ria zelf ook niet<br />

precies wist wat ze bedoelde, en beiden aarzelden of ze zouden<br />

reageren, of juist niet.<br />

De stilte leek wel een minuut te duren. Hij werd verbroken<br />

door Jules, het jongetje dat zelden zijn mening liet horen, maar<br />

van wie, als hij het deed, het altijd raak was. Hij ging pal voor<br />

Ria staan en zei zacht maar zelfverzekerd: ‘Zo. Zegt je moeder<br />

dat. Zondag zei onze dominee dat we liever burgerlijk ongehoorzaam<br />

moeten zijn, dan dat we net als de Duitsers en de nsb’ers<br />

joden vernederen. Want dat hoort tegen ons geweten te zijn. En<br />

wie tegen zijn geweten in gaat, is zondig. Zeg dus maar tegen je<br />

moeder dat ze zondig is.’<br />

180<br />

De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 180 27-02-13 10:30

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!