Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Zo te zien duizelde het Aus der Fünten. Zijn ogen waren
roodomrand en er stonden zweetdruppels op zijn voorhoofd.
‘Komt u even mee,’ zei hij. Hij opende een stuk of wat deuren
en vond ten slotte een plek met heuse fauteuils, waar ze in totale
privacy konden zitten. Tjalling voelde hoe hij zelf hevig beefde,
en hij hoopte maar dat Aus der Fünten te veel door zijn eigen
probleem in beslag werd genomen om het op te merken. Het verbaasde
Tjalling dat de Duitser hem de tijd gaf zijn verhaal te doen.
Eigenlijk had hij alles al op de krukjes in de hal gezegd, maar nu
Aus der Fünten zichtbaar genoot van het comfortabel achteroverleunen,
nam Tjalling de tijd om zijn relaas nog eens in detail uit
de doeken te doen. Het was nu wel duidelijk. De man had evident
te veel drank in zijn lijf, vandaar die slappe benen. Mooi zo.
‘Wat de echtgenoot Dobrowitz en zijn zuster betreft, over hen
is bekend dat hun overspelige moeder helemaal niet bij haar man
in Kiev heeft kunnen zijn in de jaren dat de beide kinderen geconcipieerd
werden. Die vrouw was namelijk van hem weggelopen
vanwege een relatie met een Italiaan en het stond vast dat ze
bij die man was ingetrokken. In Milaan.’
‘In Milaan?’ vroeg Aus der Fünten wazig. Hoezo ging het ineens
over Milaan? Hij wreef verdwaasd over zijn voorhoofd.
‘Jazeker, in Milaan,’ zei Tjalling. ‘Dat was al lang bekend,
maar nu was er onlangs een brief opgedoken waaruit je dat klip
en klaar, zwart op wit, eenduidig, geen twijfel mogelijk, kon afleiden.
Jazeker.’ Ai, nu zei hij alweer jazeker. Niet goed. Op je
woorden passen, Tjalling, vermaande hij zichzelf. Rustig blijven.
Overwicht houden.
‘Die brief was een smeekbede van haar echtgenoot. Ja-a, dat
was een jood, onmiskenbaar, al lang dood trouwens. Een regelrechte
smeekbede. Of ze alsjeblieft naar Kiev wilde terugkomen.’
Aus der Fünten: ‘Een brief? Waar is die brief?’ Hij leek te
ontwaken uit zijn roes, of uit zijn apathie.
‘Nee, die brief is nog niet hier. Die is onderweg. Hij kan iedere
dag in Nederland zijn.’
Tjalling vreesde zichzelf vast te praten.
Aus der Fünten lachte nu slim en zei: ‘So eine Menge over-
222
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 222 27-02-13 10:30