Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

‘O, Van der Stad. Wacht, die liep net de deur uit. Ik kijk even
of ik hem nog zie.’
Chaja’s ogen werden groot van schrik. ‘Hij is net weggegaan,’
zei ze tegen de twee mannen. Ze voelde zich als een papieren zak
met lucht waar iemand een harde klap op had gegeven, maar
ze had de hoorn nog in haar hand, en toen hoorde ze een stem.
Papa’s stem.
Tjalling was al bijna bij de hoek geweest toen de telefoniste
van het ziekenhuis hem riep: ‘Meneer Van der Stad! Telefoon!’
Zijn gedachten waren nog bij Tsinegolde geweest. Het was
niet direct tot hem doorgedrongen dat de telefoniste hem riep.
‘Ben jij dat, Chaja? Wat is er gebeurd?’ Hij hijgde ook.
‘Ik... oo, ik... O papa, je moet niet thuiskomen. Kom niet
thuis. De moffen zijn er.’
‘Nog eens, zeg het nog eens. Rustig, weet je wel? Diep ademhalen.
Dan kun je beter nadenken.’
Jaja, Chaja wist het, maar hoe kon ze nou toch rustig zijn. Ze
haalde vlug drie keer adem en zei toen nog steeds helemaal niet
rustig: ‘Papa, je moet niet thuiskomen. De moffen zijn er. En
Hadas is er ook.’
Tjalling moest natuurlijk het naadje van de kous weten, dus
ze vertelde nog eens alles wat ze wist, maar dat was niet veel. Wel
nog van het papier in de vensterbank, en dat ze nu in het huis
van meneer en mevrouw Hofman was.
Tjalling zei dat ze heel goed had gehandeld. En dat ze nu gewoon,
alsof er niets aan de hand was, naar de Machineweg moest
gaan. Jawel, ze mocht wel tegen tante Ans zeggen waarom Hadas
niet was gekomen. En hij zou proberen alles in orde te maken.
En ja, hij zou zo gauw mogelijk opbellen naar tante Ans, maar
daarvoor moest hij naar het gemeentehuis. Het kon wel nog even
duren. En mocht hij nu nog even met meneer Hofman spreken.
Hadas was vanuit school naar de Rodenburghlaan gelopen, en
had les gehad boven in papa’s werkkamer, die nu van oom Fred
en tante Kiki was. Wel fijn, maar toch niet zo fijn als les van
Tsinegolde, zei ze elke woensdag weer tegen Chaja, want oom
262
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 262 27-02-13 10:30