Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

29
Eindelijk eindelijk lieten de geallieerden ook in Nederland weer
van zich horen. En voelen. Het feit op zichzelf was hoopgevend.
De praktijk was ook weer, zacht uitgedrukt, beslist niet voor iedereen
prettig.
Op maandag 19 juli, de geboortedag van grootvader Joél Dobrowitz,
bombardeerden de Amerikanen de Fokkerfabrieken in
Amsterdam-Noord. De fabrieken werden niet geraakt, wel een
woonwijk en een klooster (honderd slachtoffers). Zes dagen later
deden de Britten een poging, en nog weer drie dagen daarna een
tweede poging. De Britten raakten de fabrieken flink, en wel zo
dat ze tot het eind van de oorlog op geen stukken na meer konden
produceren zoals voorheen. Bij de Britse bombardementen vielen
nog eens tachtig doden. Was het een succes? Of geen succes?
Grootvader Joél kreeg dit jaar de gelukwensen van Tsinegolde
in een brief die Tjalling hem pas twee dagen later kon overhandigen.
Dat was kennelijk niet goed genoeg, want zijn nieuwe jaar
bracht hem niet veel geluk.
Op 6 augustus 1943 ging om één uur ’s nachts de telefoon in de
Rodenburghlaan. Tsinegolde was nog druk aan het kalligraferen
en Tjalling typte een ontwerptekst voor een gefantaseerd document
op zijn trouwe Olivetti. Ze schrokken. Uiteraard. Tjalling
nam de hoorn van de haak. Tsinegolde keek gespannen naar zijn
gezicht om zijn reactie te peilen. Ze zag het direct: foute boel.
Het was Lodewijk Groen, de buurman van Joél en Sheba.
‘Met Groen van de Harmoniehof. Ben jij dat, Idsinga? Mooi
dat je nog op bent.’
‘Ja?’
‘Ze hebben je schoonouders meegenomen.’
Tjallings adem stokte en het bloed trok weg uit zijn gezicht.
‘En de Rosa’s?’
‘Ja, ik geloof ook de oude dame en je schoonzus.’
‘O God! Heb je enig idee waarheen?’
‘De Hollandsche Schouwburg, zeggen ze. Dat lijkt me ook
218
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 218 27-02-13 10:30