Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Op zaterdag 17 oktober ging bij de Idsinga’s de telefoon.
‘Brand op de Machineweg. Hevig. Uitslaand. Brandweerauto
al onderweg.’
Of Tjalling zich onmiddellijk per fiets erheen wilde begeven
om de blusactie te coördineren. In vol ornaat (lees: met helm),
want de situatie was bepaald niet ongevaarlijk. Een grote boerderij
stond op instorten.
Tjalling trok zijn brandweeruniform aan, en riep boven aan
de trap: ‘Tsinegolde! Weet jij waar de brandweerhelm is? Hij
hangt niet op z’n plek.’
Ze riep terug: ‘Hoe kan dat nou? Kijk je misschien met je
lieve giraffenneus?’
‘Heb ik nou ook al een giraffenneus? Een hals, tot daaraan toe.
Maar nu ook al een neus!’
‘Wacht, ik pak hem wel even voor je.’ Tsinegolde kwam naar
boven, zag de helm natuurlijk ook niet aan zijn spijker hangen,
keek onder het bed, onder de kast, in de kast.
‘Je bent lief, maar ik moet nodig weg. Dan maar zonder helm.’
Tsinegolde vond het niks, haar Tjalling met onbeschermd
hoofd onder vallende brandende balken.
‘Waar kan dat ding toch zijn. Als het nou om een knoop ging,
of een knikker…’
Oom Pil zocht in de badkamer, boven op de kapstok, in Tjallings
kamer, Hans zocht onder alle andere bedden. Het leverde
allemaal niks op.
Tjalling vertrok zonder helm. Verbazing en onbegrip bij de
brandweerlieden. Gelukkig viel geen van de balken op zijn hoofd.
De zoekactie was de kinderen ontgaan. Hadas en Chaja waren
in de tuin aan het hinkelen geweest. Ze hadden een heel
originele hinkelbaan gemaakt, Hadas dan, en Chaja had haar
aangemoedigd. Naomi had – hoe kon het anders – zitten lezen,
ook in de tuin. Maar ’s avonds aan tafel ging het natuurlijk uitgebreid
over de brand en ook over de mysterieuze verdwijning
van de helm. En ineens zweefde er een schuldgevoel boven de
sperziebonen.
Tjalling was na de brand met zijn fiets via het achterpoort-
157
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 157 27-02-13 10:30