Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

met een moeder als de hare niet in zat, had haar hartewens dan
maar bijgesteld. Ook had ze natuurlijk haarscherp in de gaten
dat ze de vraag beter niet aan haar moeder kon stellen. ‘Wat voor
kleur is ’ie, oom Karel?’
Oom Karel lachte. ‘Blauw.’
‘Dat is precies goed,’ zei Hadas en knikte daarbij een keer of
drie goedkeurend, precies zoals oudtante Rosalie als alle steken
nog op de breipen zaten. Hadas leek trouwens ook veel op haar
andere tante, Diet: ze bewees mensen even graag een dienst, ook
haar zusje. ‘Blauw is namenlijk mama’s farveriete kleur.’
‘Namelijk haar favoriete kleur,’ zei Tjalling zonder een spier
te vertrekken.
‘Namelijk haar favoriete kleur,’ zei Hadas.
In september ging Chaja voor het eerst als leerling mee naar
school. Hadas nu achterop bij Tjalling, Naomi zelfstandig op de
blauwe autoped naast hem steppend, en Chaja op de stang. De
ongeluksfiets werd momenteel door de minst lange van de lange
jongens Roggeveen gebruikt. Als papa Chaja op de stang tilde,
kneep ze haar ogen dicht, want ze vond het eng, maar als hij
eenmaal fietste, voelde ze zich veilig, van boven tussen zijn sterke
armen en van onderen tussen zijn sterke benen. Dan durfde ze
weer te kijken.
De juf zei vriendelijk: ‘Goedemorgen Charlotte. Fijn dat je er
bent.’ Juf Neckerman had het begrepen, het gejongleer met namen
vóór de zomervakantie. Chaja niet, maar de enige gedachte
die zij nog aan het kennismakingsgesprek besteedde was: ‘Grote
mensen? Ze doen maar.’
Er was nog zoiets. Alle kinderen die al in de eerste hadden
gezeten, hadden een schrijfschriftje, met het soort lijntjes zoals
Tjalling zo vaak voor Chaja had getrokken, steeds twee dicht
bij elkaar en de volgende iets lager. Er was geen nieuw schriftje
meer voor Chaja-Charlotte. Ook de school kampte met schaarste.
Er was wel een schriftje van een jongen die Lou heette, maar
Lou zelf was er niet.
Juf Neckerman zei: ‘Ineke, pak jij het schrift van Loutje Hal-
123
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 123 27-02-13 10:30