Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

open en leidde zijn groepje naar de helderverlichte smalle opening
tussen de twee deuren.
Binnen bleek het gezicht toe te behoren aan een non in zwart
habijt, met een kap op haar hoofd waaronder een witte rand
tevoorschijn kwam tot halverwege haar voorhoofd. De gang was
enorm, hij baadde in het licht en de non was hartelijk en kordaat.
De rest van de tijd dat Tjalling in de kazerne in Alkmaar
moest verblijven, mochten zijn meisjes in een kamer, meer een
zaal, in het klooster slapen en mee aanzitten aan alle maaltijden
in de refter, samen met de dertig nonnen.
Was dat verblijf in Alkmaar nou omdat de Rodenburghlaan
dichter bij Schiphol lag, het favoriete doelwit van de Duitsers
voor hun bommen, of was het omdat Tjalling zijn gezin niet kon
missen? Het was in elk geval avontuurlijk. De nachten waren
zelfs ronduit griezelig. Niet zozeer vanwege de bombardementen.
Die klonken in Alkmaar inderdaad veel minder dreigend
dan die allereerste keer in de vroege ochtend in Nieuwer-Amstel.
Nee, het was de grote blote man boven het hoofdeinde van het
reusachtige bed waar ze met z’n vieren in lagen. Hij stond met
gespreide armen tegen een nog groter houten kruis ge...
‘Gespijkerd ! Huuuu!’ gilde Hadas.
‘Zeg maar geplakt,’ zei Tsinegolde. Ze lag tussen de twee
jongsten, maar hield de hele nacht haar hand in de kroezige krulletjes
van Naomi.
Chaja: ‘Waarom?’
Hadas: ‘Dan voelt ze of de grote blote man Naomi komt stelen.’
Chaja, met haar hoofd – kin omhoog – in haar nek: ‘Komt
hij haar stelen? Wat gaat hij dan met haar doen? Gaat hij haar
opeten?’
Tsinegolde zei: ‘Welnee. Niet naar hem kijken.’ Maar dat
hielp niet, want het was juist zo griezelig om niet te kijken, omdat
je hem dan niet in de gaten kon houden, en misschien kwam
hij dan met dat vreemde broekje aan ineens stilletjes van zijn
kruis af.
63
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 63 27-02-13 10:30