Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

laten, want slapen was belangrijker dan leren. Ze had zo haar
stokpaardjes.
Van naar school gaan zou het die vrijdag helemaal niet komen.
’s Ochtends heel vroeg – iedereen lag nog in diepe slaap
– begon het in de verte te rommelen. Er barstte een daverend onweer
los. Zo leek het. Hadas was meteen klaarwakker. Ze sprong
uit bed, holderdebolderde naar het raam en slaakte een vreugdekreet:
‘Vuurwerk, vuurwerk! Kom kijken! Koninginnedag!’
Het knalde en flitste tegen de nog maar net licht wordende
meihemel.
Naomi en Chaja schopten nu ook hun perrines van zich af.
Ook zij renden op blote voeten naar het raam.
‘Is dat vuurwerk?’ zei Chaja nog half slapend. ‘Is het dan geen
onweer?’
‘Gek onweer hoor,’ zei Naomi, ‘ik zie helemaal geen wolken.
En wat een rare bliksem.’
Meteen was er een enorme knal vlak boven hun hoofd. Ze
krompen alledrie in elkaar alsof dat zou helpen als het plafond
naar beneden kwam. Tsinegolde stoof de kamer in. Ze was altijd
al lang op voordat ze haar kinderen kwam helpen met aankleden,
maar nu was het zo vroeg dat ook zij nog in nachtjapon was. Er
overheen wapperde haar Chinese kimono met vogels en draken,
en haar dikke haar was nog niet geborsteld.
‘Weg bij het raam, gauw, weg weg. Weg bij het raam!’ Ze
sleurde haar kinderen er vandaan, griste wat kleren van de commode,
en duwde het drietal de kamer uit. ‘Hup, naar beneden,
onder de trap, gauw.’
‘Onweert het nou of niet?’ vroeg Hadas.
‘Nee. Het is oorlog. Ik denk dat Schiphol wordt gebombardeerd.’
Daar stonden ze, met slaaptranen en een beetje bleek om de
neus onder de trap.
Oorlog, wat was dat. Het klonk gevaarlijk, maar ook wel
lekker spannend. Niet een boekenavontuur, zoals Rémi ze beleefde
in Sans famille. Nee, echt! In hun eigen leven. Tsinegolde
probeerde het daar onder de trap zo’n beetje uit te leggen. Ruzie
53
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 53 27-02-13 10:30