Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

zijn dreigement kracht bij te zetten, legde hij zijn hand ook nog
eens op de holster met zijn politiewapen. Naomi struikelde van
angst over de rail van de schuifdeuren, maar ze bleef overeind.
‘Drie keer ademhalen,’ zei Hadas zachtjes en ze knikte haar
zusje bemoedigend toe. Ze had medelijden met Naomi. Met al
haar zelfverzekerdheid en overtuiging dat zij deze klus en eigenlijk
iedere klus beter kon klaren, was ze toch blij dat zij niet hoefde.
Naomi nam op. Haar handen waren nat alsof ze ze onder
de kraan had gehouden. De hoorn glibberde ratelend tegen de
haakjes. Ze hoorde: ‘Met een vriend van Van Dorp. Kan ik je
vader spreken? Kan het en français?’
Naomi had meteen door dat het Tjalling was. Dat laatste had
hij snel en zacht gezegd. Ze had ook meteen door hoe ze dit gesprek
moest voeren.
Naomi: ‘Nee.’
Tjalling: ‘Hoe laat denk je dat hij thuiskomt?’
Naomi: ‘Hij komt helemaal niet thuis.’
Tjalling: ‘Aha. Kunnen jullie het wel redden, zo zonder je ouders?’
Naomi (heel vrolijk en opgewekt): ‘Ja hoor, dat gaat prima.
Faut pas rentrer. Hadas en ik zijn hier met z’n tweetjes.’ Nu had
zij het faut pas rentrer snel tussen de andere woorden gefriemeld.
‘Is er verder niemand?’ Tjalling wist natuurlijk precies dat de
drie onderduikers er ook moesten zijn. En wel in de schuilhokken,
hoopte hij, als er inderdaad Duitsers in huis waren.
‘Nee hoor, les boches, trois, wie zou er moeten zijn? Hadas
heeft bruinebonensoep gemaakt en viool gespeeld. En ik heb
boodschappen gedaan.’
Tjalling: ‘Mooi zo. Nou, dan bel ik van de week, ce soir chez
Ans, of zo nog weleens op om te horen of jullie vader thuis is.
Dag Noor.’
De gewapende mannen hadden nauwkeurig meegeluisterd,
de nsb’er met zijn oor dicht bij de hoorn, maar het zag ernaar uit
dat ze toch niks in de gaten hadden.
‘Zo, je vader komt dus niet thuis, hè?’
Beide kinderen schudden hun hoofd.
269
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 269 27-02-13 10:30