Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

‘Zal ik opendoen?’
‘Nee kindje, dank je. Laat mij maar even,’ zei Tjalling.
Tsinegolde liet Naomi binnen in de muziekkamer en sloot de
deur achter Tjalling. Toen hield ze haar oor ertegen. Het was stil
in huis. Alleen Hadas en Chaja in de achterkamer praatten zo
gewoon mogelijk met elkaar. Ook dat was deel van de dril. Tsinegolde
kon dan ook goed horen wat zich in de gang afspeelde.
Het vreemde was dat ze Tjalling niet naar de voordeur maar naar
de keuken hoorde lopen. Daarna hoorde ze even niks. Toen ging
hij kennelijk toch naar de voordeur. Vervolgens hoorde ze wat er
werd gezegd.
Het was kennelijk een Jehova’s getuige. Godzijdank. Niet de
Gestapo. Ook deze keer niet. Harry, Tsinegolde en Naomi lieten
hun ingehouden adem de vrije loop.
‘Mag ik u De Wachttoren verkopen?’ hoorden ze.
‘Helpt dat?’ vroeg Tjalling. Tsinegolde stelde zich daar een
wrang lachje bij voor.
‘Het zijn moeilijke tijden, meneer. Gods woord kan grote
troost bieden.’
‘Zo. Meent u dat? Als hij nou nog geld bood,’ hoorde ze Tjalling
zeggen. De monden van Tsinegolde en Harry vielen open, en
alsof dat hoorbaar was, hielden ze er meteen allebei een hand voor.
Het was even stil, en toen hoorden ze de man zeggen: ‘Neemt
u me niet kwalijk dat ik heb gestoord.’ En de deur viel dicht.
Nog net voor spertijd ging de bel opnieuw. Weer de schrik. Weer
de ingehouden adem. Tjalling deed weer open. Het was dezelfde
man. Hij lichtte even zijn hoed, overhandigde Tjalling een enveloppe,
en vertrok zonder iets te zeggen. Er zat tweehonderd
gulden in.
Een paar dagen later zei Hadas: ‘Mama, waarom bewaar je de
deegroller in het kastje bij de voordeur?’
‘Wat zeg je nou?’ (Tsinegolde).
‘De deegroller! Waarom ligt hij in het gangkastje?’
Tsinegolde zei: ‘Geen idee.’ Op dat moment kreeg ze er een.
208
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 208 27-02-13 10:30