Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

schouder, en met z’n andere over een wang, en voelde dat die
nat was.
‘Kijk eens wat ik heb! We zijn toch zulke bofferds, met zo’n
knappe oncle Sacha,’ en hij goochelde zijn knijpkat te voorschijn.
Spertijd. Maar wel het vertrouwenwekkende zoevende minilichtje.
Op hoop van zegen.
Chaja deed het precies zoals Tjalling had opgedragen. Het ging
bijna mis.
Wat ze zag greep haar flink aan. Er stond een verhuiswagen
voor de deur, en het hele huis, hun hele huis, werd leeggehaald.
De piano stond midden op straat, en daar bovenop stond zomaar
Sheba’s soeppan! En ook hun lieve ronde tafel zag ze, waaraan
ze altijd aten, en waaronder Hadas en zij zo vaak buurvrouwtje
of indiaantje of arkje van Noach speelden rondom de dikke
geribbelde poot. Ook papa’s bureau met voor ieder de eigen la
stond er, en o wat verschrikkelijk, in Chaja’s laadje zat het schoolschriftje
van Lou. In de openstaande verhuiswagen zag ze mama’s
naaimeubeltje staan, en – dat kon toch niet waar zijn – daar lag
de vioolkist van Hadas. Zomaar op de stoep. Moest ze die nu
echt laten liggen. Dat kon toch niet. Maar papa had het heel
dringend gezegd: gewoon doorlopen, alleen maar kijken. En net
toen ze bijna niet de volgende stap had gezet, zag ze tot haar verbijstering
dat daar ook de schildpaddenkist stond. Op slag vergat
ze de viool en het schriftje van Lou. In haar poging om tegelijk
rechtdoor haar vader te gehoorzamen en rechtsaf de schildpadden
te redden, struikelde ze natuurlijk. Terwijl ze overeind kwam,
zag ze twee mannen naar buiten komen, uit hun huis. Ze tilden
de zware kist op alsof hij van karton was en kwakten hem in de
vrachtwagen.
Aan het eind van de middag belde Tjalling op naar tante Ans.
Vanuit het gemeentehuis. Met de telefoon van het gezin Mertens
kon alleen worden gebeld van en naar het gemeentehuis. Het
had iets te maken met het elektriciteitshuisje op de Machineweg.
Daar moest oom Her toezicht op houden, omdat er verder geen
277
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 277 27-02-13 10:30