Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Vlak voor de kinderen remde hij en zette het been met het
akelige klemmetje op de grond.
‘Foute boel,’ zei Hadas. ‘Niet goed.’ Het was bepaald eng. Ze
voelden het pompen van hun hart.
‘Zo meisjes, kunnen jullie me vertellen waar de familie Mertens
woont?’
‘Papa,’ riepen ze tegelijk en dolgelukkig, maar de twee harten
lieten zich nog een hele poos voelen.
‘Mooi,’ zei Tjalling. ‘Jullie herkenden me dus niet.’
‘Jawel, jawel!’ gilden ze opgewonden, en een beetje beschaamd.
‘Natuurlijk wel!’
‘Ja, maar niet direct. Pas toen ik wat zei.’
En zo was het, hoewel ze zich dat na een minuut al niet
meer konden voorstellen, want natuurlijk was het hun eigen
lieve papa. Hij was het helemaal. Al moest Chaja zich er wel
van overtuigen dat onder die rare borstel nog steeds papa’s eigen
kin zat.
‘Ik heb wat meegebracht, kom, we gaan gauw naar tante
Ans.’
‘Maar we moeten naar school.’
‘Ai, dat is ook zo. Weet je wat, jullie gaan vandaag een beetje
later. We vragen of tante Ans een briefje schrijft.’
Tjalling had aardappels, en warempel een zak met wel twee
kilo meel, en nog iets in een stuk vetvrij papier.
Hadas keek verwachtingsvol: ‘Wat is dat, papa? Iets lekkers?’
Maar Chaja had het al geroken.
‘Nou-ou,’ zei Tjalling, ‘dat vindt Chaja niet, maar jij en de
hele familie Mertens wel, geloof ik.’
‘Hoi kaas!’ riep Jessie die er net zo dol op was als Naomi.
Chaja zei niks.
Toen Tjalling weer weg moest, zei hij tegen Chaja: ‘Wil jij me
even uitlaten? Je zou me nog de planten van tante Ans laten zien,
weet je nog?’
De gang van de familie Mertens was heel bijzonder. Hij was
lang, maar ook heel breed. Aan de ene kant waren de deuren naar
de slaapkamers, maar aan de andere kant waren allemaal ramen,
280
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 280 27-02-13 10:30