Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Loman. Dolf zag een poes met een verband over een oog, en een
teckel met een verbonden staart. Verder was er een konijn. Het
was niet duidelijk wat er mis was met het dier. In het laatste hok
zag hij drie schildpadjes.
‘Zijn die ook ziek?’ vroeg hij aan de dierenarts.
‘De schildpadden, bedoel je?’
Het woord schildpadden rukte Tjalling uit zijn gepeins. De
dierenarts vertelde dat iemand de schildpadjes had gevonden,
niet wist wat hij ermee aan moest, en ze toen maar hier naartoe
had gebracht.
‘Nee hoor, ze zijn niet ziek. Ik zoek een huis voor ze.’
Aha, een huis voor schildpadden. Heel wat makkelijker dan
een huis voor onderduikers.
‘Als u ze kwijt wilt? Ik kan ze wel meenemen. We hebben
thuis een complete kolonie. Ik ben de tel kwijt.’
‘O, dat zou prachtig zijn. Ja, ik wil ze zeker graag kwijt. Ze
nemen tenslotte een hele ziekenboeg in beslag.’ De schildpadjes
gingen in een schoenendoos. De man reikte hem Dolf aan.
‘Die wil jij wel dragen, hè?’ En tegen Tjalling zei hij dat hij
en zijn zoon moesten zorgen dat Laddie de eerste dagen zo veel
mogelijk in zijn mand bleef. Desnoods vastbinden.
Dolf zei beleefd: ‘Dank u wel, meneer.’
Tjalling vroeg: ‘Hoe gaat het met de betaling?’
Dolf schrok.
De dierenarts zei: ‘Ach, het makkelijkste is contant. Ik schrijf
wel even een ontvangstbewijs.’
Tjalling, die bepaald geen gierigaard was, maar met al die
onderduikers altijd in geldnood zat, en er dus niet happig op was
ook nog eens een rekening voor de zieke hond van een nsb’er
te betalen, maar anderzijds ook Dolf z’n schrik had gezien, zei
zacht: ‘Heb je geen portemonnee bij je?’
Dolf schudde gegeneerd zijn hoofd en Tjalling betaalde.
‘Dank u wel meneer Idsinga,’ zei de jongen.
En Tjalling dacht: Kan zo’n kind het helpen dat z’n vader
nsb’er is. Erg genoeg voor hem.
De dierenarts zei: ‘O, ik dacht dat u Van Sleeswijk was.’
244
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 244 27-02-13 10:30