Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

36
Vanaf kwart voor zes had Tjalling met Deisselveen en twee andere
vertrouwelingen op de uitkijk gestaan. Die twee beschikten
over een Ausweis, een vals Ausweis wel te verstaan, en een valse
band om hun mouw van de lbs, de luchtbeschermingsdienst.
Dat hield in dat ze in spertijd op straat konden zijn. De mensen
van de lbs moesten natuurlijk juist ’s avonds kunnen controleren
of men zich aan de verduisteringsvoorschriften hield. Alle vier
hielden ze vanaf een hoek van het huizenblok waarvan de Rodenburghlaan
een zijde vormde nummer 25 in de gaten. De twee
mannen die de voordeur in het oog hielden, hadden waargenomen
hoe Hadas en Naomi waren vertrokken, richting Meester
Bardeslaan. Zo te zien ongedeerd. Een van de twee mannen was
dat direct aan Tjalling komen melden.
‘Mooi zo, die zijn tenminste veilig.’
‘Zo in het donker?
‘Valt wel mee. Er is wat maanlicht.’
‘Zal ik ze niet achterna gaan?’
‘Doe maar niet. Het zijn verstandige meisjes. Ze redden zich
wel. Ze gaan beslist rechtstreeks naar de Machineweg en dan zijn
ze op tijd binnen. Ik heb liever dat jullie allebei op de voordeur
blijven letten.’
Alle mogelijke scenario’s van een eventuele inval waren vaak
terdege besproken, en daar hoorde de instructie bij dat als de
onderduikers veilig in hun hokken waren, iedereen verder als het
maar even kon het huis moest verlaten, opdat Tjalling ze zou
kunnen bevrijden zonder anderen in gevaar te brengen.
Zelf hield hij het voetpad achter de tuinen in het oog. Het
werd inderdaad al flink donker, maar er was genoeg maanlicht om
te zien dat even na zessen de nsb-agent uit de tuin van nummer
25 kwam. De man verzegelde de poort. Met een strook doorzichtig
papier, zo te zien. Vervolgens liep hij achter de tuinen langs
naar de Van IJsselsteinlaan. Tjalling zorgde er natuurlijk voor op
tijd uit zicht te zijn. De twee vrienden aan de voorkant zagen de
Duitsers het huis verlaten, en ook hoe hier boven en onder aan
272
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 272 27-02-13 10:30