Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

9
Op een heel warme woensdag in juli, het was al bijna grote
vakantie, vond Tsinegolde het geen goed idee om de bus naar
Amsterdam te nemen. Ze vond het ook voor Sheba te zwaar om
met dit weer voor zoveel mensen te koken, dus had ze haar moeder
’s morgens opgebeld en gezegd dat ze deze keer oversloegen.
Sheba had niet eens lang tegengestribbeld.
‘Tu as raison, chérie, mais vous me manquerez.’ Je hebt gelijk.
Ik zal jullie missen. Tsinegolde en Chaja haalden om twaalf uur
de twee oudsten van school. Op de terugweg stond de dierenwinkelman
onder aan de dijk te gebaren. Hij riep dat hij weer
dieren had binnengekregen.
‘Mama! Schildpadden!’
‘Nee jongens, vandaag niet.’ Sinds de intree van Penelope in
Tjallings schildpaddenonderkomen, waar hij bijna de halve tuin
aan had opgeofferd, waren er al meerdere soortgenoten vanuit
het winkeltje naast Comèstiblès naar de Rodenburghlaan verhuisd.
‘Het is te warm. Heel misschien morgen. Nu gaan we
gauw naar huis. Ik zal een teil in de tuin zetten en dan mogen
jullie lekker met water spelen.’
Naomi zei weinig hoopvol: ‘Jet mag vanmiddag met haar
broer gaan zwemmen.’
Tsinegolde hoorde het niet, of in elk geval reageerde ze niet.
Van de kinderen was alleen Jules blij. Hij verlangde naar de
koelte van zijn eigen huis. Kliederen met water hoefde hij niet
zo nodig en schildpadden kopen ook niet. Hij wist bijna woordelijk
hoe de discussie zou verlopen die ongetwijfeld aan het
bereiken van een compromis zou voorafgaan. In elk geval zou
hij langdurig zijn. Bovendien had Jules zijn babybroertje Chris.
Tot voor kort had het kereltje alleen belangstelling getoond voor
zijn eigen roze teentjes, maar sinds een paar dagen ook voor
zijn grote broer. Jules was van plan hem het nieuwe lied voor te
zingen dat juf Neckerman de klas vanmorgen had geleerd: ‘De
bloempjes gingen sla-pen, zij wa-ha-ren geu-heu-rens moe...’
77
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 77 27-02-13 10:30