Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

En toen zei Tjalling tot z’n eigen stomme verbazing: ‘Nee
hoor, ik heet Van der Stad.’
Waarom, waardoor in vredesnaam? Moe? Niet geconcentreerd?
Niet voor een nsb’er willen worden aangezien?
Dolf zei niks.
Op de terugweg probeerde Tjalling zijn vergissing te verdoezelen
door de conversatie gaande te houden. Hij informeerde
naar Laddie’s wond, en hoe het gekomen was. Toen ze bij Dolf
z’n nsb-huis waren, gaf de jongen de schoenendoos aan Tjalling
en zei: ‘Ik vraag even of moeder u het geld geeft.’
Tjalling wachtte niet tot de deur openging, hij groette Dolf
en fietste snel weg. Dolf riep hem na: ‘Nog reuze bedankt. Dag
meneer… (en toen veel zachter)… Van der Stad.’
Tjalling hoorde het toch. Hij, de voorzichtigheid in eigen persoon,
de man die van iedereen verlangde dat hij op z’n woorden
paste, dat hij niets zei zonder erover te hebben nagedacht, hij,
stommerd, had tegenover de zoon van een nsb’er en zonder enige
noodzaak de namen Van der Stad en Idsinga aan elkaar gekoppeld.
Hij gromde kwaad tegen zichzelf: ‘Zet een wachter voor mijn
haag van tanden.’
Toen hij thuis vertelde dat hij onderweg Diogenes-van-dinges,
Andromeda-van-huppelepup, en Zarathustra-hoe-was-het-ookweer
over straat had zien lopen, was iedereen stomverbaasd. Hadas
en Chaja keken in de schoenendoos, en gierden het uit.
Hadas: ‘Ten eerste zit Diogenes van Sinope veilig in de zandbak.’
Chaja: ‘Hij is wel heel zielig hoor, omdat zijn beste vriendin,
Andromeda van Cepheus-en-Cassiopeia weg is.’
Hadas: ‘Ja, en ook zijn vriend Zarathustra Spitama.’
Chaja: ‘Natuurlijk. Maar dat wist je ook wel, hè papa.’
Hadas: ‘Ten tweede zijn dit drie schildpadden en niet twee.
Tellen kan papa ook al niet.’
Chaja: ‘Echt niet? Toch zeker wel tot tien? Dat kon ik al voordat
ik naar school ging.’
Ze keek nog eens in de doos. ‘Maar papa, hoe kan dat nou?
245
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 245 27-02-13 10:30