Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Duitsers wilden. Zoals het niet meer benoemen van joden in
overheidsdiensten.
‘Je reinste discriminatie. Gewoon officieel, van hogerhand.
Ongelofelijk toch? Mag dat eigenlijk wel, ik bedoel volgens onze
grondwet?’ vroeg Emmy zich af.
‘Daarin staat niks over discriminatie. Maar zelfs als dat wel zo
was. Had jij verwacht dat de Duitsers zich daar iets van zouden
aantrekken?’ zei Tjalling. ‘Ze lappen onze wetten eenvoudig aan
hun brutale laars. Ze willen toch zeker achtermekaar hier het
Nationaal Socialisme invoeren. En dat de secretarissen-generaal
in Den Haag daar niet harder tegen sputteren is omdat ze ervan
uitgaan dat er geen andere weg is. Denk ik.’
‘Kom nou, geen andere weg,’ zei Tsinegolde. ‘Neem nou
Telders, die man die pas voorzitter is geworden van de Liberale
Staatspartij. Die vindt toch zeker ook dat het anders kan. Weet je
niet meer hoe kwaad hij was toen er door de regering zo slap werd
gereageerd op de Kristallnacht. Die zegt toch ook: “Alleen maar
gehoorzamen aan de Duitsers zolang ze zich aan de internationale
regels houden. En alleen maar zolang wij hier in Nederland onze
eigen overtuigingen en tradities mogen naleven.” Nee hoor, het
hele college van slapjanussen kiest gewoon de makkelijkste weg.’
‘Ook weer waar,’ zei Tjalling. ‘Maar in elk geval moeten we er
rekening mee houden dat de Duitsers onze Nederlandse wetten
compleet negeren. Ook zonder medewerking van de secretarissen-generaal.’
Emmy knikte: ‘Ze zijn tenslotte ook over het verdrag van Versailles
heengewalst.’
Tjalling: ‘Ja.’
Het was even stil. Toen voegde hij eraan toe: ‘Maar dat was
ook geen erg redelijk verdrag.’
Emmy en Tsinegolde fronsten. Weer was ieder in zijn eigen
gedachten verdiept.
Emmy zuchtte. ‘Ik ben er nooit van uitgegaan dat Duitsland
zich iets van het Volkenrecht zou aantrekken.’
Tsinegolde: ‘Natuurlijk niet. Dat deden ze toch in 1914 ook
niet.’
87
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 87 27-02-13 10:30