Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

gaf hij hem aan mij. Hij vroeg of ik hem wou teruggeven aan
een zekere Rosalie. Na al die jaren was ik die naam natuurlijk
vergeten, maar met dat je ’m zei, herinnerde ik het me wel weer.
In elk geval wist ik toen hij me de tas aanreikte precies wie hij
bedoelde, een oude dame, klein, mager, spierwit haar dat nogal
apart opgemaakt was. Nou ja, opgemaakt... er hingen allemaal
pieken uit, dat kun je je wel voorstellen. Ik had die jongen al
samen met haar gezien toen hun trein aankwam. Ik wist ook wel
zeker dat ze op de lijst stond voor het volgende transport. Als
ze heel oud waren of heel jong gingen ze al gauw, weet je.’ Zijn
relaas stokte. ‘Auschwitz.’
De man keek ongelukkig. Hij vroeg zich waarschijnlijk af of
het woord Auschwitz een schok teweeg bracht bij zijn buurman.
‘Nou, die tas kon ik haar in elk geval net zo goed niet meer
geven. Dus ik zette hem bij de andere spullen die de sukkels van
de groep voor Amsterdam hadden moeten achterlaten. Het zou
echt geen zin hebben gehad, dat snap je toch zeker wel? Want
daar in Auschwitz gingen ze meteen, nou ja, je weet wel. Dat is
nu allemaal wel bekend. Geen van die sloebers zou ooit meer iets
hebben aan z’n tas of z’n koffer.’
Tjalling, in het andere bed, rilde. Van de gedachte aan de
gaskamers in Auschwitz, van de pieken uit Rosalies altijd zo tot
in de puntjes verzorgde kapsel, maar meer nog door die woorden
sukkels en sloebers.
‘Nou, toen de werkploeg was vertrokken, riep een van de bewakers
dat ik moest helpen de achtergebleven spullen weg te brengen.
Ook deze tas dus. Inderdaad wel een beetje een apart model.
De andere tassen hadden een rits, of een riem met een gesp of zo,
maar in deze kon ik makkelijk even kijken. Dus onderweg naar
het depôt gluurde ik of er wat te eten in zat. Niks. Alleen een
zakje met twee kleverige snoepjes. Dat weet ik nog precies. Nou
ja, zo kreeg ik toch weer wat extra suiker binnen, hè. Verder niks
bruikbaars. Trouwens, het was link om te pikken. Pantoffels zaten
er in, ja. Die wou ik wel. Die kon ik misschien voor sigaretten
ruilen, maar omdat er niemand in de buurt was, heb ik bij nader
inzien de hele tas toch naar m’n eigen barak gebracht.’
312
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 312 27-02-13 10:30