Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

erstad even, dan is dat nu voor Charlotte, dat nieuwe meisje. Ja
daar, op de plaats van Lou.’
En als Lou dan weer terugkomt? dacht Chaja, maar ze zei
niks. Het was tenslotte pas haar eerste schooldag.
Juf Neckerman kwam bij haar staan en schreef in haar smetteloze
schooljuffen-schoonschrift de naam Charlotte onder die
van Lou. Toen wilde ze die van Lou tussen haakjes zetten.
‘Doorstrepen doen we niet Charlotje,’ legde ze uit. ‘Dat staat
zo slordig hè, we doen haakjes. Dat is netter.’
Maar Chaja hield niet van haakjes, die waren net een gevangenis,
dan kon het woordje er nooit meer uit en dus zei ze zachtjes:
‘Nee juf, laat maar staan. Hij hoeft niet in haakjes.’
Juf zei: ‘Nonsens. Bij mij geen malligheid.’
Ineke vroeg: ‘Waar is Lou eigenlijk, juf? Is hij ziek?’
‘Lou komt voorlopig niet op school.’
‘Waarom niet, juf?’
‘Daarom niet.’
‘Hè juf, waarom nou?’
‘Waarom zijn de bananen krom.’
Juf Neckerman was minder vindingrijk dan Tjalling. Ook
beschouwde zij kinderen niet, zoals Tjalling en Tsinegolde, als
echte mensen, aan wie je dingen gewoon kon uitleggen.
Tot haar verdediging dient hier natuurlijk te worden opgemerkt
dat de diepere reden waarom Loutje Halberstad niet meer
op school kwam ook niet goed uit te leggen viel.
Lou was dan wel niet op school, hij ging evengoed een belangrijke
rol spelen in het leven van Chaja, en ze zou nog vele
jaren af en toe aan hem denken.
Lou was daarbij in het voordeel omdat Chaja hem nooit had
gezien (en ook nooit zou zien, hetgeen te wijten was aan de man
van wie Tsinegolde de naam niet wenste uit te spreken). Hij had
in haar verbeelding de nobelste karaktereigenschappen. Ook zijn
fysieke schoonheid kon door zijn afwezigheid zonder tegenspraak
adembenemend zijn. Lou werd dan ook haar eerste serieuze liefde.
Dat hij voornamelijk en zeer ernstig in het nadeel was, daar
kwam ze pas na de oorlog achter.
124
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 124 27-02-13 10:30